Als je het gevoel hebt dat je weer eens wordt neergehaald door wat er in je relatie gebeurt, bedenk je dan dat je je in twee werelden tegelijk bevindt: de fysieke realiteit, waarin je misschien vaak pijn ervaart en de archetypische, spirituele realiteit waarin je met alles en iedereen verbonden bent. Zodra je deze twee met elkaar verbindt, krijg je toegang tot de diepere betekenis van je belevenissen hier op aarde.
Het lijkt zo eenvoudig: je ziet, hoort, denkt en voelt bepaalde dingen. Je vertrouwt op deze waarneming en handelt er ook naar. Zo beweeg je je door het leven. Niet foutloos natuurlijk – we zijn allemaal maar mens – maar je volgt wel je eigen pad. Je bent trouw aan jezelf, je bent je eigen beste vriend. Klinkt fijn en logisch, nietwaar?
Naast een Innerlijk Kind en een Innerlijke Volwassene huizen er in jou nog een hele hoop andere delen. Veel van deze patronen zijn erop gericht jou in het moment pijn en ongemak te besparen, wat de kosten daarvan op de lange termijn ook zijn. Het is hun manier om je Innerlijke Kind te beschermen, ze kennen geen andere weg daartoe en bedoelen het echt goed. Alleen zijn de uiteindelijke gevolgen voor jou en je Innerlijke Kind vaak zeer pijnlijk.
Als je eigen ouders niet het goede voorbeeld gaven, dan is het vaak moeilijk om als volwassene te weten hoe je voor je Innerlijke Kind zorgt. Misschien heb je wel een beeld bij de Innerlijke Moeder, maar niet bij de Innerlijke Vader, of juist andersom: je hebt geen idee wat de Liefdevolle Moeder zou doen voor haar kind, maar hebt wel voeling met de energie van de Liefdevolle Vader. En natuurlijk is het ook mogelijk dat je van geen van beide Goede Ouders een duidelijk beeld hebt.
Soms zit je in een situatie waarin het lastig kiezen is: ga je voor jezelf of doe je wat het beste is voor je kind? Misschien zit je in een relatie waarbij er veel ruzie is tussen jou en je partner, maar wil je het gezin niet opbreken. Misschien wil jij liever niet terug naar je partner, maar denk je dat dit wel beter zou zijn voor jullie kinderen.
Merk je dat je je bij het daten al heel snel hecht aan iemand? Dat je soms al na een of twee afspraakjes het gevoel hebt dat die ander je partner is en van hieruit bezitterig wordt, al is het alleen maar in gedachten? Je vist naar bevestiging en wilt dat de ander zijn commitment naar jou uitspreekt. Je wil geen vrijblijvend gedoe, je wil de zekerheid dat jullie bij elkaar horen! En juist deze eis zorgt ervoor dat je die ander bij je vandaan duwt.
Schijnbaar uit het niets sta je opeens te schreeuwen, te huilen, of te stampvoeten. Je innerlijke Kind heeft de boel overgenomen! Gebeurt dit je regelmatig, zie dit dan als uitnodiging om de Liefdevolle Volwassene in jou verder te ontwikkelen.
Wat is het soms lastig om dicht bij jezelf te blijven. Zoveel wensen van anderen, zoveel eisen die de buitenwereld lijkt te stellen. Wie niet goed afgestemd is op zichzelf, kan een speelbal worden van de omstandigheden, van wat anderen vragen, van wat je denkt dat anderen willen. Langzaam maar zeker verdwijnt dan de ruimte voor wie jij bent. Totdat je je realiseert dat je je leven leidt in dienst van anderen, maar ten koste van jezelf.
Als je langere tijd in een destructieve relatie zit, dan kan het voelen alsof het licht nooit meer zal schijnen in je hart. In het begin verdedig je je nog: je gaat in tegen de stroom aan venijnige en laatdunkende opmerkingen, je ziet het als een uitdaging te bewijzen dat je met zijn lastige karakter om kan gaan.
Wie gevoelens van bindingsangst ervaart heeft de neiging te vluchten voor de liefde en aandacht van een ander. Je hecht sterk aan je vrijheid en hebt niet graag dat je partner iets van je verwacht. Vastigheid in een relatie roept een diepe angst in je op en om die niet te hoeven voelen, trek je je terug: je checkt emotioneel uit, duwt weg en stelt harde grenzen. Zo ontwijk de claim die jij vanuit de ander voelt.
