In eerste instantie ben je druk bezig met het redden van je partner. Je weet hoe lastig hij het heeft gehad in zijn jeugd en hoe zeer dit nu doorwerkt in zijn leven en zijn relatie. Je hebt hier alle begrip voor, sterker nog: je hebt de oplossing! Je weet gewoon dat jullie hier samen uit kunnen komen als hij maar doet wat je zegt.
Wie gevoelens van verlatingsangst kent, is sterk gericht op de behoeften van de ander en zal zichzelf op de tweede plaats zetten. Je hebt alle aandacht gericht op je relatie, op je gezin, op je partner, want de gedachten verlaten te worden roept in jou een diepe angst op. Om deze angst niet te hoeven voelen, verlaat je jezelf: jouw behoeften en wensen raken ondergesneeuwd en je voelt je hierdoor vaak de speelbal van de ander.
Eerder vertelde ik dat je je Innerlijke Criticus kunt zien als een innerlijke, niet liefdevolle ouder die jou met kritiek bestookt om je te beschermen tegen de pijn en het gevaar van het onbekende. Veel mensen luisteren naar de Innerlijke Criticus omdat ze niet anders meer gewend zijn. Ze zijn gaan geloven wat deze stem zegt, en ze zijn gaan geloven dat het oké is dat er zo tegen ze gesproken wordt.
Het kan soms voelen alsof je gevangen zit in je relatie, wat je ook probeert. Je wil er wel uit, maar het lukt je niet en dus geef je na verloop van tijd op. Je legt je erbij neer dat de dingen zijn zoals ze zijn, ook al zijn ze mijlenver verwijderd van jouw visie op relaties. Dit is niet de relatie die je wilt, en toch maak je je niet los. Maar is dat ook zo? Is dit werkelijk niet wat je wilt? Of zit er ergens een verborgen voordeel dat ervoor zorgt dat je blijft?
Ken je dat? Schijnbaar uit het niets sta je opeens te schreeuwen, te huilen of te stampvoeten. Of je bent juist met stomheid geslagen en weet helemaal niet meer wat je moet zeggen: je voelt je alleen maar heel erg onhandig en heel erg klein. Het is op die momenten eigenlijk net alsof je weer een kind bent. En weet je: op een bepaalde manier is dat ook zo!
Het is niet alleen je recht, maar ook je plicht om voor jezelf op te komen en die dingen te doen die jou op de lange termijn dienen. Je handelt dan niet langer uit angst of om pijn te vermijden, maar in dienst van het leven. Hierbij weeg je je beslissingen zorgvuldig af en ben je bereid de gevolgen ervan te dragen. Je ziet dit weerspiegeld in de vijf rechten die Susanne Hühn noemt in haar boek ‘De Innerlijke Volwassene – Groeien in zelfbewustzijn, zelfbeschikking en kracht’.
Als je gevoelens als kind niet, of niet voldoende erkend en gerespecteerd zijn vind je het als volwassene waarschijnlijk moeilijk om je grenzen te ervaren en aan te geven. Je hebt door de emotionele verwaarlozing destijds niet de juiste feedback gekregen over wat er in jou omging en twijfelt daardoor ook nu aan wat je precies voelt en of dat wel legitiem is.
Eigenlijk weten we het allemaal wel: pleasen werkt niet. Jij krijgt niet wat je wil en je partner krijgt uiteindelijk ook niet wat hij (echt) wil. In plaats van duidelijk te zijn over wat je wil, en een eventueel conflict hierover aan te gaan, doe je wat je denkt dat je partner wil.
Soms kom je iemand tegen bij wie je je meteen veilig en geborgen voelt. Hij is groot en sterk en zelfverzekerd. Je wil wegkruipen in zijn armen en daar nooit meer vandaan komen. Bij hem voel je je heel klein, maar dan wel op een fijne manier. Het liefst zou je alles uit je handen laten vallen en hem volgen waar hij maar gaat, want dit gevoel van gekoesterd zijn wil je nooit meer kwijt. Het voelt alsof jij het kind mag zijn en hij de vader…
Je kunt uitstijgen boven elke situatie en elke pijn, hoe allesverwoestend die ook lijken. Dit inzicht maakt het verschil tussen leven vanuit lijden en leven vanuit kracht. Bekijk je codependency en relatieverslaving door deze bril, dan zie je ze voor wat ze zijn: omstandigheden die het leven je biedt als uitnodiging te groeien en je ziel steeds verder tot uitdrukking te brengen.
