Ik weet dat deze relatie niet goed is voor me, waarom blijf ik dan toch?
Je weet heel goed wat het beste is voor je en toch doe je het tegenovergestelde: je zit in de fase van bewust onbekwaam zijn!
Je bent je er van bewust geworden dat het jouw eigen patronen zijn die ervoor zorgen dat je je (steeds weer) bevindt in een destructieve relatie.
Eerder wees je naar de ander, niet uit gemenigheid, maar omdat je nog geen andere oorzaak kon ontwaren. Of je deed het voor jezelf nog af als ‘toeval’, of je ‘hang naar avontuur’. Deze tijd van onbewust onbekwaam is nu definitief voorbij en dit kan erg pijnlijk zijn.
Je ziet steeds helderder wat er gaande is en bent toch niet bij machte het anders te doen. Je staat soms paf van je eigen gedrag!
Vaak loop je verschillende keren hetzelfde rondje met dezelfde partner of met een vergelijkbare partner.
Tijdens deze rondjes stijgt je bewustzijn over wat in jou ervoor zorgt dat je steeds weer valt voor dit type relatie.
En dan, op een dag, is het voor jou tijd om het tij te keren en ander gedrag in te zetten. In het begin is dit best moeilijk, maar al snel zul je ook de voordelen hiervan oogsten.
‘Afstemmen op je gevoel’, wat is dat dan?
Het serieus leren nemen van jouw eigen waarneming begint met het afstemmen op je gevoel, en met gevoel bedoel ik de verschillende sensaties die je waar kunt nemen in je lijf.
- Boze gedachten zijn geen gevoel, die steen op je maag wel.
- Bange gedachten zijn geen gevoel, die ijlheid in je hartstreek wel.
- Verdrietige gedachten zijn geen gevoel, die bal met donkere vloeistof in je buik wel.
Het zijn maar een paar voorbeelden, het scala aan ervaren sensaties is enorm. Hoe voelen jouw woede, angst en verdriet? Wat neem jij waar in je lijf als schuld en schaamte de kop opsteken?
De precieze fysieke sensaties die je van moment tot moment ervaart, zijn heel persoonlijk. Aan jou de prachtige taak er kennis mee te maken, ze er helemaal te laten zijn, sterker nog: er volledig bij aanwezig te zijn met je aandacht. Ook en vooral als dat helemaal niet fijn voelt voor je.
Het gaat erom dat je ook de pijnlijke gevoelens serieus leert nemen, ermee leert samenleven, ze niet langer ziet als angstaanjagend en ongewenst, maar als een deel van jezelf dat net zo goed recht van spreken heeft. Het is vaak je gewonde Innerlijke Kind dat probeert jouw aandacht te trekken via deze fysieke sensaties. De vraag is daarmee: hoe liefdevol wil jij aanwezig zijn voor dit Kind?
Waar zeg ik ‘Ja’ en ‘Nee’ tegen door mijn verlatingsangst?
Uit verlatingsangst zegt je ‘Ja’ tegen dingen die je eigenlijk niet wilt: kruimeltjes aandacht, seks zonder intimiteit, weinig tijd samen, het geheim houden van jullie contact.
Dit is niet wat je wilt, dit gaat jouw grens over, en toch zeg je ‘Ja’, uit angst de ander kwijt te raken. In je fantasie zijn jullie schaarse ontmoetingen de opmaat naar een levenslange verbintenis; van de kruimels die je krijgt maak jij zelf een prachtige taart. Op die manier blijf je hangen in het contact met iemand die niet openstaat voor jou en daarmee zeg je uiteindelijk toch echt ‘Nee’ tegen de ware verbinding.
“Oooohh,” zegt dan de persoon die bindingsangst ervaart, “dus mijn date wil het uiteindelijk net zo goed casual houden…. Nou, dan hoef ik er niet over in te zitten dat ik iemand aan het lijntje houd!” Het klopt dat de persoon met verlatingsangst ergens diep van binnen ook de verbinding niet aan durft te gaan, maar onderschat hierbij de betekenis van ‘diep van binnen’ niet.
De persoon zelf is zich er vaak helemaal niet van bewust dat hij of zij eigenlijk ook afstand schept. De angst voor nabijheid zit diep opgeborgen en alles wat je date (die zichzelf waarschijnlijk al vanaf dag 1 als je ‘partner’ beschouwt) bewust ervaart is de radeloosheid dat jullie contact zich maar niet verdiept.
Al jouw inspanningen om het luchtig te houden, wakkeren deze angst alleen maar verder aan, wat kan leiden tot een steeds harder vastklampen aan jou.
Hoe weet ik wanneer het voelen van mijn verdriet omslaat in zelfmedelijden?
Zelfmedelijden, of het patroon van het Slachtoffer, is een manier om jezelf te beschermen tegen de ware pijn van je Innerlijke Kind.
Je merkt dat je in zelfmedelijden zit als je:
- Steeds maar weer een verhaal aan het afspelen bent in hoofd met als basisboodschap: ik kan hier niets tegen doen, ik sta machteloos!
- De focus buiten jezelf legt en een ‘dader’ zoekt. Je voelt je machteloos doordat iemand anders iets wel of niet heeft gedaan of gezegd.
Hierdoor kun je blijven hangen in een oppervlakkig verdrietig gevoel, dat soms dagen kan aanhouden zonder het verlossende voelen en laten stromen.
Je voelt je machteloos ten opzichte van de situatie waarin je je bevindt en de pijn die dit in je oproept. Je kunt dit niet aan! De reactie van het Slachtoffer is jou: in de passieve stand gaan en afwachten tot er vanzelf iets verandert.
Je ware verdriet is een gevoel, dat wil zeggen: een fysieke sensatie. Zoals een leegte in je hart, of een donkere, zware bal in je buik.
Deze fysieke sensatie is helemaal niet fijn om te ervaren en je wil er daardoor, vaak onbewust, van weg. In plaats van er met je aandacht naartoe te gaan, ga je met je aandacht naar je hoofd en produceer je daar allerlei negatieve gedachten over deze voor jou zo onprettige sensatie.
Je verdriet is een fysieke sensatie, je zelfmedelijden is het ‘ik kan het niet’-verhaal dat jij daarom heen bouwt. Het is ook precies dit verhaal dat ervoor zorgt dat je je verdriet niet werkelijk voelt, en deze golf van emotie dus niet voorbij kan rollen.
Het is aan jou dit om te draaien. Je staat niet machteloos, integendeel juist jij bent degene die nu in actie kan komen en dan bedoel ik: de Liefdevolle Volwassene in jou die het overzicht heeft en zeker weet dat ze het verdriet van haar Innerlijke Kind kan dragen.
Waarom is het loslaten van mijn patronen zo moeilijk?
Je patronen zijn erop gericht jou in het moment pijn en ongemak te besparen, wat de kosten daarvan op de lange termijn ook zijn. Het is hun manier om je Innerlijke Kind te beschermen en bedoelen het ook echt goed. Alleen zijn de uiteindelijke gevolgen voor jou en je Innerlijke Kind vaak zeer pijnlijk.
Deze destructieve patronen zijn dus niet de beste raadgevers en toch is het heel verleidelijk ze te volgen: nu meteen ga je immers even een ongemakkelijk gevoel uit de weg, dus nu meteen is het eventjes goed. Deze korte termijn focus is ook precies die van je Innerlijke Kind. Ze leeft volledig in het hier en nu en kan niet overzien dat de opeenstapeling van kleine, in het moment goed voelende acties in de toekomst kunnen leiden tot zeer ongemakkelijke en soms zelfs gevaarlijke situaties.
Ga je stelselmatig voor gemak op de korte termijn, dan zul je op de lange termijn pijn oogsten, doordat je steeds verder van jezelf verwijderd raakt. Je Innerlijke Kind ontvangt niet de voedende aandacht die ze nodig heeft, maar patroonmatige zoethoudertjes en zal steeds luider van zich laten horen. Er is geen ware omhulling en bescherming en dat voelt ontzettend onveilig.
Het doorbreken van je patronen brengt je in contact met de pijn van dit kind: je angst voor afwijzing, het gevoel niet goed genoeg te zijn, de verlatenheid en je diepe verdriet van het niet gezien zijn als kind. Dat kan pittig zijn, zeker in het begin. Het is in eerste instantie bijvoorbeeld vaak doodeng om je grenzen te stellen, het kan voelen alsof het niet mag, alsof je egoïstisch bent en slecht.
En toch is je grenzen stellen en deze pijn doorvoelen het beste voor jou en je Innerlijke Kind. Want hoe beter jij je grenzen bewaakt, hoe veiliger dit kind zich voelt.
Zal ik nog één keer contact opnemen, gewoon om te zien hoe het gaat?
Dat is helemaal aan jou :) Uiteraard is er een kans dat je het jezelf lastig gaat maken door weer contact op te nemen, waar het bij je besluit vooral om gaat: wat is je diepere verlangen rondom dit contact?
Wellicht is er inmiddels veel geheeld in jou en is het daarmee mogelijk dat het contact wezenlijk anders zal binnenkomen bij je.
En toch kan het ook precies je verlatingsangst zijn die jou nu influistert dat het tijd is om weer contact op te nemen. Via een omweg hoef je je ex dan alsnog niet definitief los te laten, nu onder het mom van: ik ben gewoon benieuwd hoe het is, meer niet.
Ga daarom bij jezelf te rade:
- Hoe wil je het contact vormgeven? Is bijvoorbeeld 5 minuten bellen voldoende om te weten of alles oké is met hem?
- Hoe zou het zijn als je hoort dat alles goed is met hem, waarna jullie ophangen en verder geen contact meer hebben?
- Wat doe je als je belt en vervolgens hoort dat het helemaal niet goed gaat met hem?
- Hoe is het voor jou als hij niet opneemt en ook niet terugbelt?
De antwoorden op deze vragen kunnen je leiden naar je diepere verlangens en angsten rondom het aanhalen van het contact.
- Misschien verlang je ernaar om weer uren met hem te praten en dit ook regelmatig te doen.
- Misschien is er een deel in jou dat stiekem hoopt dat het niet zo goed gaat, zodat je er kunt zijn voor hem.
- Misschien ook slaat de schrik je om het hart bij de gedachte dat hij geen contact meer met jou zou willen.
Wat je ook ontdekt in jezelf, het is oké! Je mag je verlangens en je angsten er helemaal laten zijn. Wat wil je precies, wat mis je op dit moment, welke emotie roept dat op – Verdriet? Woede? Onmacht? – en kun je ook dat toelaten?
De uitnodiging aan jou is nu om, zo goed als dat lukt, vanuit de Liefdevolle Volwassene de pijn in jou geduldig te aanschouwen en te aanvaarden, zodat hij niet leidend wordt voor je handelen.
Betekent zelfzorg dat ik het helemaal alleen moet doen?
Als volwassene wordt van je gevraagd dat je de regie neemt over jezelf. Dat betekent niet dat je nooit om hulp mag vragen, dat je alles alleen moet doen, want dat lukt geen mens. Het betekent wel dat jij de verantwoordelijkheid draagt voor wat je nodig hebt, telkens weer. Heb je hier hulp bij nodig, dan signaleer je dat en ga je die hulp regelen.
En lukt dit niet bij de persoon of instantie die je als eerste benadert, dan behoud je de regie en zoek je verder.
Die regie kun je alleen maar nemen als je goed afgestemd bent op wat er om je heen en in jouzelf gebeurt. Berokkent je partner je structureel schade, dan is het uiteindelijk aan jou om dit te signaleren, te erkennen en passende grenzen te stellen.
Je ziet de donkere kant, van de ander, van de situatie, en reageert daar adequaat op door jezelf te beschermen. Je stopt dus met het beschermen van het Innerlijke Kind van je partner door eindeloos begrip te tonen.
Net als jij is hij nu volwassen en daarmee verantwoordelijk voor zijn eigen kindpijn. Of hij die verantwoordelijkheid nu oppakt of niet…
Hoe herken ik codependency?
Je herkent codependency onder andere aan een aantal ongezonde gedragspatronen die hun stempel drukken op de relatie met jezelf en je relatie met anderen.
De relatie met jezelf:
- Vaak voel je wel dat iets niet klopt, maar je handelt niet naar dit inzicht.
- Je zorgt niet goed voor jezelf liever zorg je voor een ander.
- Je geeft geen uiting aan wat in je leeft uit angst voor afwijzing.
- Je voelt je grenzen niet, of je voelt ze prima maar negeert dit signaal.
- Je vergelijkt jezelf met anderen en voelt je minderwaardig
Je relatie met anderen
- Je wilt de controle hebben over dingen die niet binnen jouw macht liggen
- Je houdt je woede voor jezelf en binnenin groeit de wrok.
- Je verschuilt je achter een masker van perfectie.
- Je zet verslavend gedrag of verslavende middelen in.
- Je houdt hele gedeeltes van jezelf verborgen in de omgang met anderen.
Het vergt moed en geduld om deze patronen om te buigen: zodra je tegenovergesteld gedrag in gaat zetten, word je namelijk ook geconfronteerd met de directe consequenties daarvan. Zo is je grens aangeven gezond gedrag én het kan er ook voor zorgen dat je in conflict komt met iemand anders.
Deze gevolgen op de korte termijn kunnen heel erg ongemakkelijk voelen: je bent bijvoorbeeld bang om die ander te verliezen. Naast het loslaten van je oude patronen, wordt er daarmee van je gevraagd de kindpijn die dit oprakelt te doorvoelen.
Hoe zorg ik voor mijn Innerlijke Kind als mijn ouders geen goed voorbeeld waren?
Als je eigen ouders je niet de liefde, aandacht en erkenning konden geven die je nodig had als kind, dan is het vaak moeilijk om nu als volwassene te weten hoe je voor je Innerlijke Kind zorgt. Wat helpt daar dan bij?
Maak het concreet
Wat betekenen bijvoorbeeld verzorging en zachtheid voor jou? Ben je moe en verdrietig, wil je dan met een dekentje en een kop thee op de bank? Of ga je liever lang in bad met een rustgevend muziekje? Het gaat erom dat je datgene doet wat voor jou werkt en dat je jezelf daar volledig toestemming voor geeft.
Stel je voor dat het een echt kind is dat dit voelt
Zou je net doen alsof dit kind niet verdrietig is en gewoon doorgaan met waar je mee bezig bent? Zou je een kind dat bang is voor iets dwingen het toch te doen, zonder ook maar enige acht te slaan op zijn emotie? Dit zijn vaak je reacties naar je Innerlijke Kind, die bij een echt kind opeens helemaal niet meer passend voelen.
Zoek rolmodellen en wees hierbij creatief
Was er misschien een lieve opa of oma, een fijne buurvrouw of een begripvolle oom? Als ook dit soort voorbeelden ontbraken, kijk dan nu eens om je heen. Bij wie voel je: zo’n vader of moeder had ik ook wel willen hebben… En wie weet is dat wel iemand die wel veel jonger is dan jij! Tot slot kunnen ook personages uit films, series en boeken de liefdevolle vader en moeder voor jou belichamen.
Wanneer ben ik te veel afgestemd op mijn partner?
Bijvoorbeeld als je dit herkent: aan de buitenkant is er vrij weinig te zien, maar kijk je in je hoofd, dan is het plaatje heel anders. Gepieker en onzekerheid domineren je bestaan, het grootste gedeelte van de dag ben je bezig met wat je partner gezegd heeft en waarom. Je bent hyperalert op allerlei signalen die hij of zij uitzendt en kan die vervolgens urenlang analyseren.
Wat betekent het dat hij dit keer al binnen een halfuur antwoordde op je berichtje? Heeft het te maken met het openhartige gesprek dat jullie gisteren hadden? Of nou ja: ‘gesprek’… Hij was aan het woord over zichzelf en jij luisterde ademloos en roerloos naar dit zeldzame schouwspel. Je deed er alles aan om het broze vertrouwen dat in hem leek te groeien niet te verstoren. Geen kritische vraag kwam over jouw lip, geen onverwachtse beweging maakte je lichaam. Alles om ervoor te zorgen dat hij in deze staat van openheid zou blijven.
En misschien heb je dit keer dan echt succes gehad, want nu antwoord hij vrijwel meteen. Hebben jullie een stap vooruit gezet? Is jullie contact naar een hoger plan getild? Je hoopt het, je voelt het, je wéét het! Maar meteen de volgende dag al merk je dat er helemaal niets is veranderd: na je lieve goedemorgen-berichtje geen antwoord, de hele dag niet. En de dag erna, en die daarna… De Grote Stilte is weer begonnen en al jouw inzet hem ruimte te geven, heeft niets concreets opgeleverd voor jullie relatie.
Het piekeren zwelt aan en je gaat in de wachtstand, want je weet: alleen een stilte van jou kant brengt hem weer naar je toe. En wat jij zelf verlangt in het contact? Daar is geen ruimte voor.
Als je je Innerlijke Kind geheeld hebt, kun je dan ook goed met je ouders omgaan?
Dat verschilt van persoon tot persoon :)
Enerzijds zal het contact – als je al veel van je kindpijn aan het licht hebt gebracht en hebt doorvoeld – makkelijker gaan, lichter aanvoelen. Dat komt doordat de doorvoelde kindpijn niet of minder getriggerd wordt en doordat je, als je toch getriggerd wordt, de tools hebt om daar op dat moment mee om te gaan.
Anderzijds, wil het doorwerken van je eigen kindpijn niet per se zeggen dat je een goede band opbouwt met je ouders, of dat de band zo diep en zo rijk is als je zou wensen. Het is heel goed mogelijk dat je maar tot op zekere hoogte bij je ouders terecht kan en maar bepaalde dingen met ze kan delen.
De vraag is dan: hoe erg is dat voor jou?
Wie weet voelt het voor jou, vanuit die emotionele rijkdom in en om je heen, oké om het contact met je ouders op een ander niveau gestalte te geven.
Het is ook mogelijk dat het contact echt te schraal aanvoelt voor je, of dat je ouders nog te zeer verwikkeld zijn in patronen die jou schaden. In dat geval wil je misschien minder contact, of zelfs helemaal geen contact.
Wat nodig is, is om de beperkingen die er zijn in de band tussen jou en je ouders helder te zien, te aanvaarden en er vervolgens een weg in te vinden die voor jou werkt.
Wanneer is het tijd om uit mijn relatie te vertrekken?
Een ongemakkelijke, maar cruciale vraag, want er staat vaak veel op het spel: je innerlijke rust, je eigenwaarde, de verbinding met jezelf, je levensgeluk zelfs. Hoe verleidelijk het soms ook is om te blijven geloven in een goede afloop tussen jou en je partner, soms is het tijd om de relatie tussen jullie vaarwel te zeggen en te kiezen voor jezelf.
Wat zouden redenen kunnen zijn dit besluit te nemen? Ik noem er een paar:
Je partner is emotioneel niet beschikbaar
Hij of zij is niet in staat een liefdevolle en wederkerige relatie met je aan te gaan. Dat kan zijn door bepaalde omstandigheden: zij is getrouwd, hij is net weduwnaar geworden, zij heeft een doodziek kind. In dat geval is je partner op dit moment en voor jou emotioneel niet beschikbaar.
Het kan ook zijn dat je partner heftige bindingsangst heeft, of een persoonlijkheidsstoornis, wat waarschijnlijk betekent dat hij of zij voor niemand emotioneel beschikbaar is en misschien ook wel nooit zal worden.
De destructieve dynamiek tussen jullie overheerst
In het contact zit je voor het overgrote deel in je kindbewustzijn. Er is vooral veel woede, verdriet en angst en doordat je je volwassen bewustzijn nauwelijks aan kunt spreken lukt het je niet deze pijn te doorvoelen en in te zetten voor je heling en groei.
De triggers zijn eenvoudigweg te intens en te talrijk. Je zit gevangen in je kindpijn en je Innerlijke Kind raakt bij elke heftige trigger verder beschadigd.
Je partner mishandelt je
Fysieke mishandeling is vaak klip en klaar, alhoewel het lang niet altijd een reden is om (meteen) weg te gaan. Emotionele mishandeling kan veel ongrijpbaarder zijn, waardoor het nog weer langer voort kan woekeren in je relatie.
Als je partner je de stiltebehandeling geeft, je overlaadt met kritiek, je ideeën en gevoelens belachelijk maakt of je isoleert van je familie en vrienden. Dit gedrag is niet gerechtvaardigd, ook al twijfel je inmiddels ook aan jezelf.
Situaties als hierboven lost je niet op door je liefde en begrip eindeloos te blijven uitstorten over je partner. Je lost ze op door radicaal voor jezelf en je Innerlijke Kind te gaan zorgen.
Wat is vluchten in een relatiefantasie?
Ondanks allerlei bewijzen van het tegendeel blijft nog steeds ergens geloven dat hij je wél echt leuk vindt. Inzien dat iemand niet echt voor je gaat, triggert bij jou je kindpijn van het je niet geliefd en niet goed genoeg voelen, en dat is ondraaglijk voor je.
Je hebt dan ook twee uiterst verfijnde mechanismes ontwikkeld om hiermee om te gaan: het negeren van je gevoel en het vluchten in fantasieën. Dat onderbuikgevoel dat je al vanaf het begin bij je date hebt, druk jij steeds behendig naar de achtergrond. ‘Ik heb het vast mis’, denk je.
Tegelijkertijd moet je wel iets met de dingen die je waarneemt, dus je geeft er heel creatief je eigen interpretatie aan. Of zeg maar gerust dat je de tekenen van zijn desinteresse 180 graden draait. Het twijfelachtige gedrag van je date ontken je en die paar positieve dingen die hij doet vergroot je uit. Zo bouw je in je fantasie een band tussen jullie twee die er in realiteit niet of nauwelijks is.
Het verblijf in die fantasie zorgt voor een aangenaam en ‘high’ gevoel en je ziet dit aan voor liefde. Je ware gevoelens, de diverse lichamelijke ‘alarmbellen’ die je ervaart, negeer je. Je bent ervan overtuigd dat wat je fantaseert ook is wat je voelt.
Als dit herkenbaar is voor je is, kan dat heel pijnlijk zijn. En dat is oké :)
De belangrijkste vraag is: wat doe je met dat gevoel? De sleutel tot heling ligt in het weer toelaten van je gevoelens. Het het ‘monster onder je bed’ recht in de ogen kijken en te zien voor wie het is: je lieve innerlijke kind, dat zich heel bang en verdrietig voelt.
Moet ik doen wat het beste is voor mijn kind, ook al is dat niet goed voor mij?
Het is belangrijk om hierbij het onderscheid te maken tussen een bewuste keuze en handelen vanuit een onbewust patroon.
Je kunt de bewuste keuze maken om jezelf tijdelijk en gedeeltelijk opzij te zetten. Misschien wil je wachten tot na het eindexamen van je kind voordat je weggaat uit je relatie. Dit betekent niet dat je gewoon maar blijft en op je tanden bijt. Je kijkt juist hoe je binnen die lastige situatie toch nog het beste voor jezelf kunt zorgen.
Je zet jezelf niet meer dan noodzakelijk opzij en ook niet langer dan nodig. Want wat doe je na het eindexamen Natuurlijk is ook dat geen fijne timing, want je wilt dat je kind onbezorgd kan feesten, maar bedenk: als je ook daarop gaat wachten, wanneer is dan wel het moment aangebroken?
Bij de start van het eerste studiejaar? Vlak voor de eerste tentamenweek? Tijdens de Kerstvakantie?
Als je niet uitkijkt, schuif je je plannen steeds voor je uit, omdat het nooit hét moment is. Het perfecte moment voor een break-up bestaat ook niet, er zijn hooguit slechte momenten en nog slechtere momenten. En dus kun je het maar beter zo snel mogelijk doen wat jou en je kinderen op de lange termijn dient.
Dat betekent nu door de zure appel heen bijten en later de zoete vruchten van je besluit plukken. Doe je dat niet, dan ga je nu weliswaar een stuk pijn uit de weg, maar zit je op de lange termijn met nog meer narigheid.
Hoe onderscheid ik de angst van mijn Innerlijke Kind van mijn intuïtie?
Het gaat erom het verschil te leren kennen tussen een angst met betrekking tot het hier en nu – je bent op dit moment daadwerkelijk in gevaar – of een angst die te maken heeft met vroeger – een angst van toen wordt getriggerd door iets wat in het hier en nu gebeurt.
Een getriggerde kindangst herken je aan de volgende dingen:
- Je angst staan niet in verhouding tot wat er daadwerkelijk gebeurt
Jullie zitten gezellig koffie te drinken en opeens kijkt je date even naar je met een bepaalde blik in zijn ogen. Jij voelt meteen grote paniek en komt tot de conclusie: deze man is niet te vertrouwen!
- Je perspectief is vernauwd tot dit ervaren gevoel in het hier-en-nu
Er is voor jou nu even niet anders dan je paniek en je hebt moeite om jezelf bijeen te houden. Angstgedachten razen door je hoofd: is hij een kwaadaardige narcist? Hoe kom je weg uit dit contact? Hoe zorg je ervoor dat hij niet weet dat jij nu bang bent? - De dingen moeten nu meteen opgelost worden
Je wil onmiddellijk en absoluut duidelijkheid over of deze persoon te vertrouwen is of niet, anders kun je niet met hem verder. Je gaat dan ook vaak verwoed op zoek naar het bewijs van zijn vermeende onbetrouwbaarheid, meestal door een uitputtende analyse van alles wat je date zegt en doet.
Kort samengevat: je vroegere gevoelens van angst zijn aan de oppervlakte gekomen en je vereenzelvigt je er zo mee, dat je niet meer reageert als de volwassen persoon die je bent. Je kindangst overstemt al het andere dat er in jou aanwezig is.
En hoe zit dat dan met je intuïtie, met de stem van je Innerlijke Volwassene? Waar je Innerlijke Kind schreeuwt, klinkt je Volwassen deel juist zacht en subtiel, tegelijkertijd is deze stem ook krachtig en stabiel. Vanuit een volwassen weten heb je geen bewijs nodig: je weten zelf vormt het bewijs.
Je volwassen stem of intuïtie herken je aan de volgende dingen:
- Je bekijkt de zaken in perspectief: één blik hoeft nog niet alles te zeggen over die ander, wat zie je nog meer?
- Je kunt de getriggerde emotie opvangen en doorvoelen, om vervolgens te bepalen wat de beste respons is.
- Je hebt geduld en vertrouwen: je durft best nog even aan te zien hoe de situatie tussen jullie zich verder ontvouwt.
Om deze stem te kunnen horen is het nodig dat je Innerlijke Kind zich veilig voelt, want is dit niet het geval, dan treedt dit kind op de voorgrond en verdwijnt de stem van je intuïtie in al het lawaai.
Hoe heel ik van narcistisch misbruik
Je vertrouwen in de mensheid en in jezelf is diep geschaad en er is maar één manier om dat te herstellen: je zult het liefdevolle contact met jezelf en alles wat er aan emoties in je leeft, moeten aangaan en verdiepen.
Wat betekent dit concreet?
Zorg goed voor jezelf
Dat wil zeggen dat je jezelf op de eerste plaats zet en precies dat doet wat op de lange termijn voedend is voor jou. Denk aan dingen als lekker en gezond eten, uitgebreid in bad, yoga, dansen, of op de bank met een dekentje en muziek die jouw hart beroert.
Voel je emoties
In het bijzonder de allesverzengende woede die de relatie in je los kan hebben gemaakt. Je bent misschien wel maandenlang bezig met het doorvoelen van deze woede. Laat dat zo zijn, je mag er zo lang over doen als nodig is om deze helende emotie zijn werk te laten doen.
Deel je ervaringen
En gebruik hierbij je onderscheidingsvermogen: lang niet iedereen zal begrijpen hoe diep de schok is die in jou doordreunt. Zoek dus het gezelschap van mensen die eenzelfde ervaring hebben gehad en hier (grotendeels) van hersteld zijn. En als dit nodig blijkt, zoek dan ook de professionele hulp van iemand die in deze thematiek gespecialiseerd is.
Hoe weet ik of mijn partner narcistisch is / bindingsangst heeft / mij expres negeert?
Al deze vragen hebben één ding gemeen en dat is dat ze dienen als startpunt voor een grondig onderzoek naar de ander. Je wil het gedrag, de psyche, de ziel van je partner ontleden om antwoord te krijgen op die ene prangende vraag: houdt mijn partner wel echt van mij?
Als het door jou ontdekte antwoord op deze vraag-der-vragen ook maar een beetje neigt naar ‘ja’ – wat vaak het geval is als je opereert vanuit verlatingsangstige gevoelens – dan zul je alles in het werk stellen om de relatie te redden. Ook al betekent dit dat jouw levensgeluk daarvoor moet wijken….
De waarheid dat het beter voor je is om je partner en je relatie vaarwel te zeggen, is voor jou te pijnlijk. Je negeert deze realiteit dan ook en neemt genoegen met wat er is. Vaak is dat bar weinig en om dit voor jezelf te rechtvaardigen ga je op zoek naar iets dat kan verklaren waarom je partner wel van je houdt, maar je toch pijn doet.
En dan kom je al snel uit bij een variant op: ‘het ligt aan zijn eigen pijn dat hij mij pijn doet’. Nu klopt dat vaak ook en het is daarmee echt een prima inzicht, alleen: wat wordt je vervolgstap? Vanuit verlatingsangst heb je de neiging volledig begrip te hebben voor je partner en daarmee jezelf in de steek te laten.
Je richt je op zijn pijn en probeert die op te lossen door steeds verder in te schikken, totdat er van jouzelf weinig meer over is in jullie relatie. Maar wat nou als je jezelf een ander soort vraag zou stellen? Wat als je jezelf zou afvragen: wat doet het gedrag van mijn partner met mij en in hoeverre vind ik dit acceptabel?
Hoe bevrijd ik mezelf uit narcistisch misbruik?
Als je codepentent gedrag vertoont, heb je de neiging om jezelf en wat je waarneemt ondergeschikt te maken aan anderen en wat zij zeggen of vinden. Het vormt een perfecte voedingsbodem voor narcistisch misbruik en het kan jaren duren voordat je doorhebt dat het écht foute boel is.
De volgende stap is de realisatie dat er iets in jou zal moeten veranderen om jezelf uit deze situatie te bevrijden. Dit is iets anders dan wat je partner je misschien wil doen geloven: dat alle problemen in jullie relatie aan jou liggen, dat jij harder aan jezelf moet werken om jullie relatie harmonieus te maken.
Jouw patronen dragen inderdaad bij aan de giftige dynamiek tussen jullie en het is zeker zaak ze grondig onder de loep te nemen. Maar doe je dit vanuit het verlatingsangstige patroon van de Pleaser, dan ben niet bezig met je eigen proces, maar met het behagen van je partner en het ‘redden’ van de relatie. Je zult je op die manier alleen maar dieper ingraven in deze toxische binding.
Je wilt in plaats hiervan jullie dagelijkse strijd overstijgen en helder zien hoe je de patronen doorbreekt die je vatbaar hebben gemaakt voor dit type relatie. Je staat voor de volgende opdrachten:
Luisteren naar je gevoel
Hiervoor is het is nodig de dwangmatige analyses van je partner en je relatie los te laten. Waar het werkelijk om draait is wat deze relatie met je doet en in hoeverre jij dit acceptabel vindt.
De realiteit waarnemen
Hoe zuiverder jij observeert, hoe makkelijker het wordt om je onrealistisch rooskleurige beeld van je partner en jullie relatie los te laten en je weer te verbinden met wat jij waarneemt en ervaart.
Jezelf op nummer 1 zetten
Als je weet wat er werkelijk gaande is, en wat dit met jou doet, is het tijd om je grenzen te bepalen en voor jezelf te gaan zorgen. Het komt er nu op aan jezelf in veiligheid te brengen, emotioneel en vaak ook fysiek.
Vaak betekent dit dat je uit de relatie vertrekt, ook vaak betekent dit dat je dit voor jouw veiligheid doet zonder hier eerst met je partner over te spreken. Zorg ervoor dat je een veilige plek hebt om naartoe te gaan na het verbreken van de relatie. Je zult die plek nodig hebben om je krachten te herwinnen en uiteindelijk de veiligheid in jezelf terug te vinden.
Hoe ziet subtiel pleasen eruit?
De pleasende medemens stel je je misschien voor als iemand die zich het vuur uit de sloffen loopt om het anderen naar de zin te maken. Deze pleaser is iemand die zichzelf zichtbaar wegcijfert – sorry dat ik het vraag, let maar niet op mij, zeg jij maar wat je wilt….
Maar er is ook een subtielere manier van pleasen waarbij je zo op het eerste gezicht helemaal niet je best doet.
Je oogt onafhankelijk en in control: je doet je eigen ding, ‘zorgzaamheid’ staat niet in je woordenboek en verbaal sta je je mannetje. Je probeert de goedkeuring van die ander zeker niet op zoetgevooisde manier te winnen. En toch tracht je hem of haar aan je te binden, maar dan door bepaalde dingen niet te uiten en niet te doen.
> Je stuurt géén appje, omdat je weet dat hij niet van dagelijks contact houdt.
> Je zegt niet dat je op zoek bent naar een serieuze relatie, omdat je weet dat zij graag haar vrijheid behoudt.
> Je geeft niet aan dat een dagenlange radiostilte je pijn doet, omdat je weet dat hij dat als claimen ziet.
Door net te doen alsof ook jij het prima vindt hoe het nu gaat tussen jullie, speel de zelfverzekerde, ruimdenkende, casual date, terwijl je vanbinnen verteerd wordt door verlangen naar meer.
Uiteindelijk heb je hier alleen maar jezelf mee. Je houdt het maar zo lang vol totdat je breekt, totdat je je ware verlangens niet meer voor je kunt houden en ze in één klap op tafel smijt. Nu kun je te maken krijgen met een uiterst verbaasde date die geen idee had van wat er allemaal in je leefde. Verwarring, ergernis misschien en vaak de conclusie dat jullie toch niet bij elkaar passen.
Alle tijd en moeite is voor niets geweest. Je hebt geïnvesteerd in een contact dat niet bij je paste. Je bent niet authentiek geweest en hebt iemand aangetrokken die geen werkelijke match was.
Waarom voel ik me aangetrokken tot iemand met narcistische trekken?
Zowel iemand met codependent gedrag als iemand met narcistische trekken lijkt op het eerste oog oprecht charmant, warm en zorgzaam. Maar schijnt bedriegt; beiden hebben een dubbele agenda om hun gebrek aan zelfliefde te maskeren.
De codependent wil belangrijk zijn voor anderen, de narcist wil bewonderd worden. Geen wonder dus, dat het in het begin loopt als een trein. Als codependent schiet je in de rol van pleasende egostreler, de narcist kan zich wentelen in je aandacht en houdt de controle.
Allebei herkennen jullie in de ander iets wat je niet in jezelf vindt. Jij valt voor het lef en de dominantie van de narcist, die zich op zijn beurt aangetrokken voelt tot jouw empathie en ogenschijnlijke onbaatzuchtigheid. Jullie patronen passen als puzzelstukjes in elkaar en zo winden jullie elkaar om de vinger. Alles lijkt fantastisch…
En dan komt de dag dat de narcist er zeker van is dat jij een blijvertje bent. Hij vindt dat hij daarmee recht heeft op al jouw zelfopoffering en je wordt van je voetstuk gestoten. Alle charme, aandacht, tederheid, interesse en begrip gaan de deur uit. Wat overblijft zijn minachting en agressie, vaak in steeds heviger vorm.
Een gezonde reactie zou zijn om er als de wiedeweerga vandoor te gaan, maar doe je dat, dan zou je worden geconfronteerd met de leegte in jou die je voelt als je alleen bent. En dus doe je waar je goed in bent: vechten!
Je vecht voor de relatie, je vecht om de liefde van het begin terug te krijgen en je vecht om de narcist te ‘betrappen’ of te ‘verslaan’.
Alles om het gevoel van niet goed genoeg te zijn uit de weg te gaan. Want de relatie beëindigen? Dat zie je als een persoonlijk falen. Jullie liefdesverhaal eindigt er vaak mee dat je energetisch volledig leeggezogen aan de kant wordt gezet. Het is vervolgens aan jou om je lessen te leren uit deze angstaanjagende ervaring en jezelf uiteindelijk opnieuw vorm te geven.
Hoe ziet een gezonde relatie eruit?
Op hoofdlijnen kun je stellen dat je binnen een gezonde relatie vrijheid in verbinding ervaart. Dit betekent dat er een ‘wij’ is dat door een afzonderlijk ‘ik’ en ‘jij’ steeds in het moment vorm wordt gegeven op basis van bewuste keuzes vanuit jullie volwassen zelf.
- Dan weer zijn jullie dicht bij elkaar, dan weer gaan jullie wat meer je eigen gang, allemaal heel ontspannen en in het vertrouwen dat het ‘wij’ en het ‘ik’ steeds intact blijven.
- Het geven en ontvangen tussen jullie is in balans. Zo ervaart elk van jullie zowel de kwetsbaarheid die hoort bij geven als de kwetsbaarheid die samen gaat met ontvangen, want jullie band steeds verder verdiept.
- Zit iets je dwars, wil je iets graag of heb je bepaalde twijfels, dan spreek je je uit en ontvang je de reactie van je partner. Dit doe je vanuit het vertrouwen dat je de waarheid en de werkelijkheid kunt dragen.
- Je ziet en aanvaard de perfectie imperfectie van zowel jezelf als de ander. Je ziet je partner voor wie hij of zij is, met alle plussen en minnen. Ook jezelf durf je in je totaliteit te laten zien, zonder bang te zijn voor afwijzing.
Je zult je eerst geliefd en geborgen moeten voelen in jezelf, voordat je ook met de ander de liefdevolle relatie aan kunt gaan. Dit fundament in jezelf ontwikkel je door jezelf en je gevoelens serieus te nemen en op te komen voor jezelf. Vanuit deze waardigheid en innerlijke kracht geef je vervolgens je leven vorm. Je verbindt acties aan je behoeften en verlangens en gaat met jezelf als uitgangspunt op weg in het leven en de liefde.
Hoe laat ik de ander op tijd weer los?
Tap in op de energie van Aphrodite! Vanuit hieruit ga je eerder voor intensiteit dan duurzaamheid in een relatie. Je voelt je aangetrokken tot iemand en laat je – zonder daar al te veel over na te denken – meeslepen in de interactie die dit teweegbrengt.
En op een gegeven moment is het ook weer klaar: zonder schaamte of schuldgevoel laat je de relatie los en je kijkt met dankbaarheid terug op de transformatie die deze uitwisseling je heeft gebracht. Of jullie nu één nacht, één maand of één jaar elkaars geliefden waren, waar het je om gaat is het effect dat dit op jou heeft gehad.
Dit is iets heel anders dan vanuit bindingsangst een vluchtig contact aangaan, of jezelf vanuit verlatingsangst weggeven aan een ander. Je geeft jezelf volledig – en verlangt dat ook van de ander – om jezelf daarna weer volledig zelf te dragen en ook de ander hiertoe uit te nodigen.
Hoe nodig je de energie van Aphrodite dan uit in je leven? Stem je af op je zintuigelijke waarnemingen om de Aphrodite in jou tot leven te wekken. Hoe voelt een aanraking voor jou, hoe klinkt de muziek jou in de oren, hoe smaakt het eten je en wat zie jij als je naar een schilderij kijkt?
Hoe meer je in contact staat met je lichaam, hoe beter je het in kunt zetten, dus laat je masseren, verras jezelf met muziek die buiten je straatje valt, kies eens een keuken die je niet kent en trakteer jezelf op visuele kunst die je anders nooit zou bekijken.
Hoe vertrouwder je wordt met jouw lichaam, hoe meer je ervan zult gaan houden, ongeacht hoe het eruitziet. Je lichaam is dan niet langer decoratief, maar je instrument om dit leven te ervaren.
Hoe blijf ik trouw aan mezelf in mijn relatie?
Overmatig zorgen voor anderen, jezelf wegcijferen, jezelf minder voelen, je grenzen niet aangeven, pleasen… het zijn de patronen die duiden op een verstoorde relatie met jezelf en anderen. Wat je zou willen, is zijn wie je bent, doen wat bij je past en dit standvastig uitdragen. Je zou willen dat je in alle rust jezelf durfde te zijn.
Als je op die manier in het leven staat, zijn ook heel veel dingen binnen relaties opeens geen probleem meer:
Bij verschillende wensen
Wil je partner iets anders dan jij, dan betekent dat niet dat je automatisch van richting verandert. In plaats daarvan vervolg je je weg en zie je in welke vorm jullie eventueel toch samen kunnen opgaan.
Bij hoge eisen
Worden er hoge eisen aan je gesteld door je gezin, dan betekent dat niet dat je van hot naar her rent om het iedereen naar de zin te maken. Je doet wat in je macht ligt en wat bij je past en zorgt zo voor anderen zonder jezelf af te matten.
Bij afwijzing
Word je afgewezen, verlaten of bedrogen door je partner, dan doet dat jou pijn, maar je gaat niet ten onder aan zelftwijfel. Je weet wat je waard bent en raapt jezelf dan ook vrij makkelijk weer bijeen. De verbinding met jezelf gaat bovendien zo diep, dat je goed toegang vindt tot de heling en troost in jezelf.
Hoe activeer je deze kwaliteiten in jezelf?
- Ga bewust je eigen gang, ook al voelt dat onwennig en spannend. Ervaar dit oncomfortabele gevoel, je voelt het vaak fysiek. Je leert dit gevoel uiteindelijk dragen en op termijn verdwijnt het zelfs.
- Maak tijd voor jezelf en plan dit in je agenda. Een afspraak met jezelf is even belangrijk als een afspraak met iemand anders, dus hou je er ook aan. Je partner en je gezin redden het ook best even zonder je, daar mag je op vertrouwen.
- Voel wat afwijzing en verraad met je doen en versterk zo de verbinding met jezelf. Zwicht niet voor de verleiding te vluchten in drama, maar ervaar je ware pijn en gebruik die om te groeien.
Als je op deze manier op pad gaat in je leven en de liefde, is er geen sprake meer van jezelf opzij zetten voor de ander. Er is ook geen sprake van afgescheidenheid of eenzaamheid.
Je bent trouw aan jezelf in verbondenheid met anderen. Het is in die verbinding dat je de volheid van het leven ervaart. Hoe meer jij hierop leert te vertrouwen, hoe rijker je leven zal zijn.
Hoe ga ik om met mijn gevoelens van eenzaamheid deze Kerst?
Kerstavond met je vriendinnengroep gaat niet door: jullie zijn met te veel en de gastvrouw heeft besloten dat ze het afblaast. Een traditie van 10 jaar wordt onderbroken en je voelt je verloren en eenzaam.
Omgaan met deze gevoelens begint met het niet wegstoppen ervan. In plaats daarvan ervaar je ze ten volle. Dat betekent dat je er, op de momenten dat ze zich aandienen, echt de tijd voor neemt. Misschien wil je even gaan zitten en je ogen sluiten om goed te voelen waar in je lijf je deze gevoelens ervaart.
Voel je iets in je keel, je hart, je maag, of je buik? Focus je een paar minuten op deze sensatie en trap daarbij niet in de valkuil je gevoel weg te willen mediteren of te ademen. Wat je ook voelt, het is helemaal oké, en het gaat ook weer voorbij.
Dat is niet hetzelfde als gezellig met je vriendinnen rond de tafel zitten met wijn en hapjes. En toch doe je het, omdat dit is hoe je er nu kunt zijn voor jezelf.
Wat moet ik doen als mijn partner niet ook aan zichzelf wil werken?
Ja want hoe zit dat eigenlijk: In een relatie zijn er toch altijd twee verantwoordelijk voor de dynamiek die ontstaat? Hoe ga je ermee om als de ander zijn verantwoordelijkheid niet pakt? Het klopt dat er twee verantwoordelijk zijn voor de dynamiek en het klopt tegelijkertijd ook dat jij zelf alleen maar verantwoordelijk bent voor de jouw deel van die dynamiek.
Door bewust bezig te zijn met het doorbreken van deze dynamiek in jezelf, doe je je werk hierin, en meer kun je niet doen. Het proces van je partner ligt buiten je invloedssfeer. Uiteraard kun je wel het verlangen hebben dat je partner ook bezig gaat met zijn deel, met de dynamiek in zichzelf. Maar net zoals jij het recht hebt om aan jezelf te werken, heeft hij ook het recht om niet aan zichzelf te werken.
Misschien heb je het gevoel dat dit niet eerlijk is, dat jij ook altijd al het werk moet doen, dat hij er met de pet naar gooit en zo uiteindelijk roet in het eten gooit: die bewuste relatie van volwassene tot volwassene waarin jullie samen groeien en delen over jullie proces, die komt er niet doordat hij zijn werk niet doet.
Het is ook pijnlijk en teleurstellend als je dit moet constateren en tegelijktijdig is er niet veel wat je hieraan kunt doen. En wat doet dat met jouw innerlijke kind?
Mag ik hem echt nooit meer zien?
Je relatie is verbroken en je voelt je met de dag, week, maand sterker worden nu jullie niet meer appen of praten met elkaar. Maar dan, op een dag, voel je opeens de behoefte om weer met hem in gesprek te gaan. Juist omdat je het contact met hem nu niet meer nodig hebt, kan het vast wel denk je. Of is dit juist je patroon dat op geniepige wijze weer de kop opsteekt?
Om hierachter te komen kun je jezelf de volgende dingen afvragen:
1) Wat is de motivatie achter je wens om contact op te nemen en wat is de motivatie hier weer achter?
Wil je bijvoorbeeld ontdekken in hoeverre je nog getriggerd wordt door hem, vraag je dan ook af waarom je dit in contact wil onderzoeken. Ook geen contact opnemen vormt op dit moment immers een trigger, anders twijfelde je niet zo.
2) Wat brengt een besluit je en wat kost het je?
Als je voelt dat je naar een bepaald besluit neigt, ga dan eens na welk positieve en negatieve consequenties dit jou zal opleveren. Op de korte en de lange termijn. Als je contact opneemt ervaar je waarschijnlijk meteen in hoeverre je wordt getriggerd. Dit kan pijn opleveren, een kans die pijn verder te helen en de kans dat je voor langere tijd weer in jullie oude dynamiek stapt.
3) Ben je bereid het risico te dragen?
Pas als je iets probeert zul je weten wat het met je doet, wat dat betreft zijn er geen garanties in het leven. Het komt er dus op neer dat je een knoop doorhakt en dan ervaart wat het je brengt.
Als je deze vragen beantwoordt, wat wordt dan je besluit?
Waarom zegt mijn partner met bindingsangst ‘ja’ maar doet hij ‘nee’?
De essentie van bindingsangst is het onvermogen om ergens helemaal voor te gaan, om je vast te leggen. Dat zie je in het groot door de weerstand tegen een vaste relatie, en ook in de weerstand die ontstaat als jij eens doorzet en helemaal geen contact meer zoekt.
Je ziet het daarnaast in het klein: in de weerstand tegen een definitief ‘ja’ of een definitief ‘nee’ op zo ongeveer alles wat je maar kunt bedenken. En dan gebeurt het dat iemand misschien wel ‘ja’ zegt maar uiteindelijk ‘nee’ doet, of andersom.
Om gek van te worden, want het enige wat jij wil is duidelijkheid!
Het punt is alleen: die duidelijkheid ga je niet krijgen van je partner met bindingsangst. Hoe moeilijk ook, het is in situaties als deze helemaal aan jou om de duidelijkheid te scheppen die je zo nodig hebt. Jouw hemel van duidelijkheid, is zijn hel van verplichting. De zekerheid die je zoekt in hem, kan hij je niet geven omdat het voor hem voelt als gevangenschap.
Het vraagt daarmee van je dat je kijkt naar de realiteit van zijn daden, in plaats van luistert naar de inhoud van zijn woorden. Wat zie je hem daadwerkelijk doen voor jullie relatie? En welke conclusies trek je hieruit?
Hoe komt het dat ik bindingsangst of verlatingsangst ervaar?
Daar valt veel over te vertellen en ik doe dat hier even kort :)
Toen: verlaten of verstikt
Als je ouder er vroeger fysiek of emotioneel niet was voor je, dan is jouw beleving van de band met een ander er een van verlating. Er zijn momenten geweest in je jonge leven dat je in de steek bent gelaten. Als kind heb je zo de boodschap ontvangen dat er niemand is voor jou.
Als je ouder zich vroeger aan je opdrong dan is jouw ervaring van de band met een ander er een van verstikking. Je moest (emotioneel) beschikbaar zijn voor je ouder. Als kind heb je de boodschap ontvangen dat je in contact met de ander onder geen beding jezelf mag of kan zijn.
Je had destijds nog geen besef van tijd en deze ervaringen voelden voor jou als een eeuwige en levensbedreigende werkelijkheid. Voor je overleving en ontwikkeling was je immers volledig afhankelijk van de zorg en aandacht van je ouders en van hun vermogen om jou jezelf te laten ervaren zoals je bent.
Nu: verlatingsangst of bindingsangst
Deze ervaringen staan in je emotionele geheugen gegrift en hier handel je ook nu nog naar. Wie gevoelens van verlatingsangst kent, zal vechten voor elke kruimel aandacht en liefde. Je gaat actief aan de slag als je kindpijn geraakt wordt, je stroopt als het ware je mouwen op en gaat eropaf. Zodat je niet nog een keer verlaten wordt!
Wie gevoelens van bindingsangst ervaart heeft de neiging te vluchten voor liefde en aandacht. Je ervaart ze al snel als te veel en creëert ademruimte voor jezelf door de beweging naar achteren te maken. Je trekt je terug, checkt uit, duwt weg en stelt grenzen. Zodat je niet weer verstikt wordt!
Hoe ga ik om met mijn Innerlijke Criticus?
Je laat de Innerlijke Criticus niet meer prominent aanwezig zijn in jou. Je staat niet langer toe dat iemand zo met je omgaat, je verbreekt de destructieve band tussen jullie. Helemaal weggaan zal de Innerlijke Criticus niet – en dat hoeft ook niet – maar hij dient wel zijn rechtmatige plek op de achtergrond in te nemen. Je wilt hem alleen nog maar af en toe nog wat horen mompelen in een hoekje.
Je wilt je innige relatie met de Innerlijke Criticus doorbreken, je wilt een bepaalde afstand creëren tussen jullie zodat je steeds helderder krijgt dat de Innerlijke Criticus niet is wie je bent. Je gaat je verweren. En dat is iets anders dan in discussie gaan…
Ga je in discussie, dan behandel je de Innerlijke Criticus als een gelijkwaardige partner met wie je tot een overeenkomst zou kunnen komen. Helaas is dat niet hoe de Innerlijke Criticus de zaak beziet. Zijn taak is jou beschermen met de middelen die hij kent: hard en gemeen zijn of op een doortrapte manier zacht en verleidelijk. Zo’n discussie win je niet, omdat het geen discussie is. Van zijn kant is het alleen maar intimidatie en manipulatie.
Hoe je je wel kunt verweren is: met rede, met kracht of met humor. Je wilt de Innerlijke Criticus heel duidelijk maken dat je hem niet langer gelooft, dat jullie niet evenveel te zeggen hebben en dat jij zelf de touwtjes stevig in handen hebt.
Hoe herken ik mijn Innerlijke Criticus?
Je weet dat de Innerlijke Criticus aan het woord is als je je gestrest voelt (omdat je van alles moet), of je heel klein voelt worden (omdat je niet goed genoeg bent). De toon is hard en onverbiddelijk, er is geen genade. Als je je Innerlijke Criticus hoort, verstar je, vloeit alle vreugde uit je en kun je worden overvallen door een gevoel van wanhoop en onmacht.
En dan is er ook nog een derde manier om je Innerlijke Criticus te herkennen en dat is als je merkt dat je verslapt, dat je op het punt staat de afspraken die je met jezelf hebt gemaakt over gezond gedrag te verbreken. Want de Innerlijke Criticus is niet alleen maar hard en gemeen, soms is hij juist heel zacht en verleidelijk en lijkt hij het beste met je voor te hebben.
Dan fluistert hij je in: “Ach, je hebt nu al zo lang geen contact gezocht met hem, nu mag het wel weer even een keertje.”
Hij wil je beschermen door je op je plek houden en daarbij schuwt hij geen enkel middel. Als het niet lukt met dreigementen, dan grijpt hij naar zoetgevooisde taal. Alles om ervoor te zorgen dat jij niet de onbekende pijn van je persoonlijke ontwikkeling aan hoeft te gaan.
In plaats hiervan krijg je de pijn die je kent, de pijn van je relatieverslaving, van je destructieve patronen maar dat maakt de Innerlijke Criticus niet uit: onbekend maakt onbemind en hij kiest daarom voor jou de pijn die je kent.
Alles blijft bij het oude en in plaats van groeipijn voel je stagnatiepijn.
Hoe laat ik het redden en pleasen los?
De vraag is steeds: wie staat er aan het roer?
Is dat de Pleaser, dan ga je het ongemak van conflict en disharmonie kost wat kost uit de weg door jezelf stelselmatig weg te cijferen. Op het moment zelf is het een opluchting om de discussie niet aan te hoeven gaan, maar op de lange duur is er in de relatie steeds minder ruimte voor wat jij wilt en wie jij bent.
Bedenk dan dat er in jou ook een Strijder leeft, die helemaal gaat voor jouw belang. Zij komt vol vuur voor je op, ook al maakt dat je soms wat minder populair. En op de lange termijn creëert zij zo ruimte voor jou om te zijn wie je bent.
Staat de Redder aan het roer, dan ben je steeds maar bezig met het gedoe en de problemen van anderen. Je hebt je misschien als taak gesteld je partner te verlossen van zijn pijn, maar wat je zo uit de weg gaat is je eigen pijn. En omdat je een ander niet redden kan van zichzelf, wordt het een eindeloos project. Alleen het idee nodig te zijn, sleept je er op den duur dan nog doorheen.
Maar er is ook een Heler in jou. Zij durft haar eigen pijn te zien. Ze kijkt niet weg richting de ander, maar omvat haar wond met liefde, zodat de daaronder verborgen kwaliteiten weer tot bloei komen. Deze bereidheid jezelf volledig te zien zorgt ervoor dat je ook anderen zult accepteren, inclusief hun pijn. En dat is helend voor jullie verbinding.
Welk deel wil jij leidend laten zijn?
Hij heeft bindingsangst, kunnen we er samen aan werken?
Als jullie allebei willen werken aan jezelf en hier ook toe in staat zijn, dan staat niets je in de weg om zij aan zij het pad van zelfontwikkeling te bewandelen. Wel is het goed om in gedachten te houden dat de uitkomst van deze tocht niet vaststaat: er is geen garantie dat jullie aan het einde van de rit nog bij elkaar (willen) zijn.
Let ook goed op deze valkuilen:
Hij wil niet >> Jij ontkent dat
Je partner vindt het prima hoe het nu gaat tussen jullie en ziet niet in waar jullie samen aan zouden moeten werken. Diep vanbinnen weet je dat hij net zo zeer als jij hunkert naar ware verbinding, hij is alleen te bang om die toe te laten. Met jouw onwankelbare liefde voor hem probeer je zijn vertrouwen te winnen, tot het bittere einde.
Hij zegt dat hij het wil, maar doet het niet >> Jij doet het werk voor hem
Je partner zegt dat hij aan jullie relatie wil werken en er worden beloftes gedaan. Concreet worden zijn plannen echter nooit en dus ga jij op zoek naar de beste psycholoog voor hem en koop je dat boek dat hij zou lezen.
Hij wil het, hij doet het, maar het lukt hem niet >> Jij toont eindeloos geduld
Je partner zegt dat hij aan zichzelf en jullie relatie wil werken en doet hier ook dappere pogingen toe. Maar die ware en duurzame verbinding met zichzelf en jou komt helemaal niet tot stand. Je ziet dat hij zijn best doet en dat geeft je alle hoop in de wereld. Jouw geduld is eindeloos want zijn intentie is goed.
Hoe hard je het ook probeert, je hebt niet de controle over wat je partner doet met de dynamiek van bindings- en verlatingsangst in hemzelf. Je bent daar ook helemaal niet verantwoordelijk voor, want: wie ben jij om te bepalen dat hij aan zichzelf zou moeten werken, wanneer hij dat zou moeten doen en hoe? Waar je wel verantwoordelijk voor bent is hoe jij omgaat met wat er verschijnt in jouw leven. Hoe wil jij omgaan met een partner die ja zegt en nee doet?
Hoe weet ik of hij emotioneel niet beschikbaar is?
Iemand die emotioneel niet beschikbaar is, staat niet open voor een dieper emotioneel contact. Vaak is dat omdat de persoon in kwestie bang is voor intimiteit, maar iemand kan ook tijdelijk emotioneel niet beschikbaar zijn, bijvoorbeeld als hij net weduwnaar is geworden, of een depressie heeft. Iemand kan daarnaast voor jou niet maar voor iemand anders wel emotioneel beschikbaar zijn, bijvoorbeeld als zij gelukkig getrouwd is.
Hoe weet je nou zeker of iemand emotioneel niet beschikbaar is?
Het antwoord op deze vraag vind je door goed te kijken en goed te luisteren; naar de ander en vooral ook naar jezelf. Wat is de situatie van de ander, welke woorden hoor je hem zeggen, wat zie je haar doen en wat ervaar je in jezelf als reactie hierop?
Wat de ander zegt
Je komt vaak al enorm veel te weten over de emotionele beschikbaarheid van iemand, door te luisteren naar wat die persoon zelf zegt (en het ook te geloven!)
- “Ik ben niet toe aan een relatie.”
- “Ik wil ook nog met anderen kunnen daten.”
- “Mijn vrijheid is belangrijk voor me.”
- “Ik wil er geen label op plakken.”
Wat de ander doet
Misschien spreekt iemand wel lieve woorden en grote beloftes naar je uit, maar wat zie je hem doen?
- Ze stelt je ook na een paar maanden niet voor aan haar vrienden en familie.
- Hij brengt het wel regelmatig ter sprake, maar dat weekendje weg is er nog nooit van gekomen.
- Als jij afstand neemt, zoekt zij opeens weer contact.
- Hij bepaalt hoe vaak jullie elkaar.
Wat je ervaart in jezelf
De belangrijkste indicator van emotionele onbeschikbaarheid bij een ander is misschien nog wel wat je in jezelf ervaart.
- Het voelt alsof je niet je spontane zelf mag zijn
- Het voelt alsof je niet mag bestaan
- Je voelt je onzichtbaar
- Je voelt je genegeerd
Herken je deze dingen, ga dan bij jezelf te rade of deze persoon wel werkelijk open staat voor een relatie met je, of dat je dat alleen maar heel erg hoopt.
Wat zijn mijn rechten als volwassene?
Je hebt als volwassene het recht om:
- Nee te zeggen tegen dingen die je niet bevallen, ook als je iemand zou kunnen kwetsen of ergeren hiermee.
Realiseer je dan dat je met je ‘Ja’ je kostbare tijd en levensenergie schenkt aan een ander. Realiseer je ook dat je met een oprecht ‘Nee’ op een ander moment een oprecht ‘Ja’ kunt geven. - Ja te zeggen tegen dingen die voor jou zinvol en waardevol zijn
Ook als dat anderen niet bevalt, als het ze in de problemen brengt, of als het zorgt voor een conflict in jou. - Te handelen vanuit je diepste waarheid, of anderen dat nou leuk vinden of niet
Het volgen van je waarheid kan dus betekenen dat je knopen moet doorhakken, dingen moet doen die je eng vindt, of mensen teleur moet stellen. - De consequenties van al je beslissingen te dragen
Ook als die heel vervelend zijn, ook als je vooraf wist dat er misschien een probleem kon ontstaan. Je bent ook dan niet het slachtoffer en je hoeft het jezelf niet te verwijten.
- De verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf en je leven en te doen wat je voedt en beschermt
Je zorg voor jezelf door goed op jezelf te letten en een energiereserve op te bouwen. Zo ben je niet overmatig afhankelijk van anderen en wat je overhoudt, geef je door.
(Gebaseerd op de rechten in De Innerlijke Volwassene – Groeien in zelfbewustzijn, zelfbeschikking en kracht van Susanne Hühn)
Welke regels gelden er voor mijn innerlijke kind?
De 7 regels voor je innerlijke kind
- Als iemand gemeen tegen je doet, mag je je verdrietig voelen en je hoeft niet meer naar die persoon toe te gaan.
Je mag wel naar jezelf toegaan en uithuilen bij je innerlijke ouders. Zij troosten je en zeggen dat als er iemand gemeen tegen je doet, dat niet betekent dat je iets fout hebt gedaan of dat er iets mis is met je.
- Neem de tijd om lekker niets te doen, om eens naar de wolken te kijken, of wat bloemetjes te plukken.
Dat kun je ongestoord doen, doordat je innerlijke ouders over jou waken. Zij letten op dat er niets met je gebeurt en zorgen ervoor dat je op tijd weer terug komt om te eten. - Je hoeft niet bang te zijn, ga maar naar buiten en doe gewoon waar je zin in hebt.
Je mag uitproberen wat je leuk lijkt en het is helemaal oké als je sommige dingen niet meteen snapt of kunt. Het gaat erom dat je doet waar je zin in hebt en zo ontdekt waar je goed in bent. En als je toch nog bang bent, dan vraag je of je innerlijke vader of moeder even meegaat. - Als je iets niet leuk vindt, stop er dan mee.
Je hoeft van je innerlijke vader en moeder geen dingen te doen waar je ongelukkig van wordt, dus ga maar lekker iets anders doen. - Zoek de mensen op die van je houden, die jou omarmen en bij wie jij ook mag laten zien dat je van ze houdt.
Als je je niet fijn voelt bij sommige mensen, dan is dat zo. Je hoeft het niet te kunnen uitleggen en je hoeft ook niet je best te doen om je het te veranderen. Het is jouw gevoel en dat is wat telt. Je innerlijke ouders zullen dat begrijpen. - Doe eens gek en denk niet na over wat anderen daarvan vinden.
Als je altijd met iedereen rekening houdt, zou je helemaal niets meer kunnen doen. Houd dus maar gewoon rekening met jezelf en doe wat je wilt. Als iemand er iets van zegt, dan weten je innerlijke ouders wel wat ze terug moeten zeggen. - Vraag om hulp als je iets niet kunt: je hoeft niet alles alleen te doen.
Je innerlijke vader en moeder kunnen je helpen als je iets niet kunt en anders weten zij vast wel aan wie je het nog meer kunt vragen.
(Gebaseerd op regels in: Het helen van je innerlijke kind, Jezelf bevrijden door het contact met je innerlijke kind te herstellen van Susanne Hühn)
Moet ik de ander vergeven?
Vergeving is niet verplicht, het is jouw persoonlijke afweging of je op dit moment bereid en in staat bent om het proces van vergeving aan te gaan.
Dat je iemand nog niet vergeeft, wil niet zeggen dat je die persoon dan verbitterd moet haten. Het betekent alleen maar dat dit voor jou nog niet het juiste moment is voor vergeving.
Want vergeving kun je niet afdwingen, je kunt er niet toe besluiten. Vergeving is iets wat ontstaat als je ook jouw terechte woede om wat is gebeurd hebt toegelaten.
En het moment waarop je dat doet is jouw beslissing, wat anderen daar ook van vinden. Het is uiteindelijk aan jou hoe je je verhoudt tot de personen die de rol van dader hebben gespeeld in je leven.
Pas als jij er met hart en ziel achter staat, zal je vergeving ook echt zijn werk doen.
Hoe zorg ik ervoor dat mijn partner de verbinding aangaat?
Hoe graag je het ook zou willen, je kunt je partner niet dwingen tot het aangaan van de verbinding met je.
Als je partner dit niet kan of niet wil, dan heb je het daar mee te doen. De vraag aan jou is vervolgens: wat wil je nu doen? Is het oké voor jou en blijf je, of wil je een ander soort relatie en ga je weg?
Weggaan kan dus je besluit worden, maar let op: je neemt wel jezelf mee!
Merk je dat je keer op keer valt op partners die er niet voor je zijn, dan is dat een teken dat je onbewust ook de ware verbinding niet aan wilt gaan. En voor je het weet zit je dan met een nieuwe partner in eenzelfde relatie.
De heling is te vinden in het maken van de tegengestelde beweging, de beweging die voor jou heel onnatuurlijk en bedreigende voelt:
- Ervaar je verlatingsangst dan leer je jezelf om meer af te wachten tot de ander naar jou komt.
- Ervaar je bindingsangst dan leer je jezelf om de beweging naar de ander toe te maken.
Dit geeft je de kans om de onderliggende emoties aan te gaan en zo de verbinding met je zelf te herstellen. Pas daarna kan ook de ware verbinding met elkaar ontstaan.
Wat wordt bedoeld met negatieve controle?
Negatieve controle is het willen uitoefenen van invloed op de realiteit van een ander, of een ander jouw realiteit laten beïnvloeden. Je wil bijvoorbeeld dat er iets verandert aan het gedrag, de gedachten, of de gevoelens van je partner. Hij moet je meer aandacht geven, hij moet zien hoe goed jullie bij elkaar passen, hij moet zijn liefde voor jou niet langer ontkennen.
Je vindt ook dat je het recht hebt om je hier mee te bemoeien, want: wat hij doet is niet goed voor hem of voor jullie relatie!
Omgekeerd kun je ook je partner invloed laten uitoefenen op jou. Je laat hem dan dingen voor je bepalen. Je draagt bijvoorbeeld bepaalde kleding, omdat je bang bent dat je partner je anders niet aantrekkelijk vindt. Of je zegt niet altijd wat je vindt, omdat je vreest dat je partner je anders niet meer aardig vindt. Je gaat je gedragen op een manier waarvan je denkt dat je partner die graag ziet om liefde, aandacht en erkenning te krijgen.
Het uitoefenen van controle is een overlevingsstrategie die je je al vroeg in je leven eigen hebt gemaakt. Wil je dit patroon doorbeken en loskomen van je relatieverslaving, dan zul je merken dat dit een bewuste inspanning van je vraagt. Het nieuwe, gezonde gedrag voelt in eerste instantie heel ongemakkelijk.
Wat van je gevraagd wordt is dat je die gevoelens serieus neemt en ze met aandacht doorvoelt. Zodra je op deze manier bewust en met liefde de verantwoordelijkheid aanneemt voor jouw ervaringen in het leven, groei je naar een nieuwe versie van jezelf.
Hoe zet ik mijn relatie in voor mijn heling?
Merk je dat jij en je partner elkaar wel triggeren, maar dat er daarbij steeds meer ruimte ontstaat voor een gezonde reactie vanuit jullie volwassen bewustzijn, dan zijn jullie samen vooruit aan het komen.
Vergelijk dit met een situatie waarin jullie samen gevangen zitten in een hevige dynamiek en vooral op elkaar reageren vanuit jullie kindpijn. Dit put je uit en bevordert je heling niet.
Maar ook als jullie inmiddels vooral kunnen reageren vanuit je volwassen bewustzijn, zullen er momenten zijn waarin je weer vanuit je gewonde kind tegenover elkaar komt te staan. Maak dan niet de fout te denken dat alles verloren is.
Jullie krijgen even een pittigere uitdaging voor de kiezen en wat is dan de meest volwassen manier om daar weer mee om te gaan?
Hoe komt het dat ik me altijd zo schuldig voel?
Als je iemand bewust hebt gekwetst, als je iemand vanwege een gebrek aan moed hebt verraden, in de steek hebt gelaten, niet hebt ondersteund, dan ben je schuldig. Schuldig zijn is heel naar, maar je kunt er wel iets aan doen.
Bij een echte schuld hoort ook echte spijt en je kunt je fout vaak geheel of gedeeltelijk herstellen, je kunt compensatie bieden voor de gevolgen, je kunt ook om vergeving vragen. Dit betekent niet dat alles weer helemaal wordt als daarvoor, maar wel dat de energie in balans komt. Zelfs als de ander je niet vergeeft of je niet meer kan vergeven.
Voortdurende schuldgevoelens zijn heel anders. Die raak je niet kwijt door spijt te hebben of door iets goed te maken. Sterker nog: hoe meer je je verontschuldigt hoe meer je verstrikt raakt in je schuldgevoel.
Dit komt doordat deze schuldgevoelens gaan over dingen die helemaal jouw schuld niet zijn. Je kunt daardoor niets doen of zeggen wat deze schuld opheft. Dat ligt niet binnen je macht, maar dat ervaar je niet zo doordat het bekijkt door de ogen van je Innerlijke Kind.
Vroeger als kind heb je gezworen om de pijn van iemand ander te verzachten, meestal die van je vader of moeder. Je hebt geprobeerd je zo te gedragen dat die pijn niet al te veel gevoeld werd. Maar deze belofte heb je niet na kunnen komen.
Je hebt niet de magische kracht om de pijn van een ander weg te nemen en zo heb je een belofte gedaan die je niet waar kunt maken. Wat je vervolgens voelt is het verpletterende schuldgevoel dat je iemand van wie je zielsveel houdt in de steek hebt gelaten.
Dit werkt ook door in de relaties in je volwassen leven. Iedere keer als je je eigen weg wilt gaan, steekt dit schuldgevoel de kop op. Zo kan het zijn dat je jarenlang blijft in een relatie die schadelijk is voor jou. Je schuldgevoel houdt je tegen om voor jezelf te kiezen.
Wat is codependency eigenlijk?
Merk je dat je je te afhankelijk opstelt van anderen? Dat je je steeds aanpast en wegcijfert, dat je aan het pleasen bent, de hele dag door… Je negeert je eigen behoeften en stemt je volledig af op de behoeften van anderen. Vaak die van je partner, maar het kan ook gaan om een vriend of vriendin, of een familielid.
De mensen die je hiervoor uitkiest, gedragen zich onverantwoordelijk, zijn emotioneel afstandelijk, of juist overdreven behoeftig. Er is hierdoor altijd genoeg werk aan de winkel en je hebt niet de tijd en energie om je bezig te houden met wat zich binnenin jou afspeelt.
Dit zorgende gedrag vertoon je vanuit een verstoorde relatie met jezelf. Doordat je in je jeugd geen gezond gevoel van eigenwaarde of grenzensysteem hebt ontwikkeld, maak je de ander tot jouw referentiepunt.
Als je je hierin herkent is het mogelijk dat je codependent gedrag inzet als gevolg van de verstoorde relatie met jezelf en anderen.
Voorbeelden van de verstoorde relatie met jezelf
- Gebrekkig gevoel van eigenwaarde
- Moeite met het aangeven van grenzen
- Niet goed in contact met je gevoel
Voorbeelden van verstoorde relatie met anderen:
- Controle uitoefenen
- Wrokgevoelens koesteren
- Perfectionisme
Codependency drukt zijn stempel op de manier waarop je omgaat met anderen en de manier waarop je omgaat met jezelf, maar je kunt dit gedrag ook veranderen.
#relatieverslaving #codependentie #emotioneleverwaarlozing #destructieverelaties #HSP #grenzen #zelfliefde #narcisme #souldetectives #soulesteem #soulmission #soulstory
Hoe ga ik om met mijn gevoelens van angst?
Juist nu is het van het grootste belang dat je goed zorgt voor jezelf. Een van de belangrijkste manieren om dat te doen is ruimte creëren voor de gevoelens die zich in je aandienen.
Als je wordt overvallen door intense gevoelens van angst dan is een eerste reactie vaak om deze gevoelens weg te willen. Ze mogen er niet zijn omdat ze zo onprettig aanvoelen, omdat ze op een bepaalde manier misschien zelfs ‘verkeerd’ aanvoelen.
Wie een emotioneel onveilige jeugd heeft gehad is gaan geloven dat gevoelens niet goed zijn, dat je ze niet hoort te tonen, dat je ze zelfs niet hoort te voelen. Misschien vind je van jezelf dat je dit alles zonder morren en met opgeven hoofd moet doorstaan. Toch is het belangrijk dat je aandacht besteed aan de pijn zich in je aandient.
Hoe doe je dat dan?
- Als je dit gevoel opmerkt, zeg dan tegen jezelf: ‘Ik voel angst en dat mag.’ Op deze manier laat je aan je innerlijke kind weten dat het oké is dat ze voelt wat ze voelt. Net zoals je dat zou doen bij een echt kind dat bang is.
- Ga dan met je aandacht naar de fysieke sensatie die bij dit gevoel hoort. Dat kan van alles zijn, wat het is voor jou is heel persoonlijk; een dichtgeschroefde keel, een steek in je hart, een scherp gevoel in je maag of pijn in je buik. De aandacht die je hier aan schenkt kun je vergelijken met het geven van een kusje op de knie van een gevallen kind: het is de aandacht die de pijn weer draaglijk maakt.
- Vervolgens blijf je met je aandacht bij deze sensatie in je lijf. En dat kan lastig zijn…. Je bent misschien in de loop van je leven bang geworden voor je gevoel. En ja, het kan pijnlijk zijn om bepaalde dingen te ervaren, en toch is het voelen van je gevoelens de beste weg om te bewandelen.
Aan elk gevoel komt namelijk ook weer een einde. Je blijft dus gewoon bij je innerlijke kind totdat het allemaal weer goed is met haar. Daarna huppelt ze vrolijk weg en kun jij door met waar je mee bezig was.
Hoe blijf ik bij mezelf?
Als hoogsensitief persoon ben je bovengemiddeld afgestemd op de energieën van anderen. Waarschijnlijk merk je dat heel duidelijk nu er zoveel onzekerheid en angst heerst rondom het coronavirus. Geen wonder dus dat je deze dagen veel contact maakt met de behoeften van anderen.
Als je hierbij de neiging hebt om je eigen behoeften te negeren, dan kan het gebeuren dat je je grenzen overgaat tijdens het bijstaan van anderen. En dat doet niemand goed. De belangrijkste les die je ook nu weer kunt leren is die van zelfliefde in actie. Hoe liefdevol ben je naar jezelf, welke actie onderneem je om goed voor jezelf te zorgen en in hoeverre weet je je energetisch te ontwarren van de ander?
Met deze drie stappen kun je meer bij jezelf blijven
1) Neem serieus wat je waarneemt in jezelf
Het klopt dat je anderen van dienst kunt zijn, maar wanneer geef je lichaam aan dat het tijd is voor zelfzorg? Heb je een zwaar en drukkend gevoel in je hoofd, voel je je ijl en zwevend? Het is tijd om naar jezelf terug te keren! Dat kan heel eenvoudig door een hand op je buik te leggen en hier bij te zijn met je aandacht.
2) Blijf met je aandacht bij wat je in jezelf opmerkt
Doordat je vaak zo afgestemd bent op anderen, kan het lastig zijn jezelf duidelijk waar te nemen. Het kan heel ongemakkelijk voelen en toch is dit wat er van je gevraagd wordt: je gevoel wil gevoeld worden. Wat neem je waar in je buik? Wat gebeurt er als je er met je aandacht bij bent? Kun je erbij blijven?
3) Maak deze afgestemdheid op jezelf tot je tweede natuur
Oefening baart kunst, dus blijf de stappen 1 en 2 herhalen. Je zult merken dat je steeds sneller weet wat een bepaald gevoel je wil zeggen en – heel belangrijk – wat je daarmee wilt doen.
Doe je dit, dan maak je de shift van het proces van de ander naar je eigen proces. Je energie steek je weer in jezelf en je bent vooral afgestemd op de signalen die jouw lijf en jouw intuïtie je geven.
Het is pas als je helemaal bij jezelf bent dat je er uiteindelijk ook voor een ander kunt zijn. Met respect voor jezelf en de ander, zodat binnen deze veilige grenzen de liefde en aandacht echt kan stromen.
Hoe weet ik of ik mijn nieuwe liefde kan vertrouwen?
Je hebt iemand leren kennen en je bent enthousiast, nee: je bent heel erg enthousiast! Het liefs zou je er helemaal voor gaan, voor jou voelt het goed en je ziet een toekomst voor je. Maar: je weet ook dat je dit al veel vaker zo hebt gevoeld en dat het al die keren op niets is uitgelopen.
Al die keren eindigde je diep gekwetst, intens verdrietig en alleen. Hoe weet je nou of je er deze keer wel op kan vertrouwen? Het is een vraag waar veel mensen die ik spreek mee worstelen. Je wilt het wel een kans geven, maar je wilt niet gekwetst raken, hoe doe je dat? Hoe weet je of je iemand kunt vertrouwen?
Het antwoord is dat je dat niet kunt weten, je kunt daar nooit helemaal zeker van zijn, vooral niet in het begin als je iemand net hebt leren kennen. De denkkracht die je besteedt aan het proberen uitvinden of iemand te vertrouwen is, is tevergeefs. Je kunt het namelijk niet beredeneren, je kunt er alleen maar vanuit gaan dat je het niet weet en dat je het dus zal moeten ervaren.
Je gaat ontdekken of deze persoon te vertrouwen is, of hij past bij je, of jullie eenzelfde toekomstbeeld hebben. En dat vraagt van je dat je goed in contact staat met jezelf tijdens jullie kennismakingsfase.
Maar wat betekent dat dan? Het betekent dat je de dingen die je waarneemt – in jezelf en tussen jullie – serieus neemt. Dat je de dingen die je voelt naar aanleiding van je contact met je nieuwe liefde niet opzij schuift. Dat je de dingen die je je nieuwe liefde ziet doen eerlijk op waarde schat.
Het betekent ook dat je niet zo zeer vertrouwen hebt in die ander, maar des te meer in jezelf.
Je hebt het vertrouwen dat je:
- Weet wat je voelt
- Weet wat je ziet en hoort
- Op basis hiervan je keuzes maakt
- De gevolgen van deze keuze kan dragen
Als je in contact staat met je gevoel en de realiteit, hiernaar handelt en de emotionele gevolgen van je keuze kunt dragen hoef je je niet af te sluiten voor de liefde uit angst gekwetst te raken.
Je hoeft je ook niet meteen volledig te openen voor een ander uit angst geen verbinding te krijgen. In plaats daarvan sta je volledig in verbinding met jezelf en geef je van hieruit het contact met de ander stap voor stap vorm.
Met gepaste kwetsbaarheid ga je op pad. Zo ontdek je gaandeweg wat er is tussen jullie, zonder jezelf te verliezen in dit proces.
Wanneer vraag ik te veel van mijn partner?
Een relatie kan soms verwarrend zijn: aan de ene kant is het de bedoeling dat je je grenzen aangeeft en duidelijk maakt wat je verlangt van je partner. Aan de andere kant is het niet de bedoeling dat je aan je partner hangt en op elk moment van de dag liefde, erkenning en waardering opeist.
Waar ligt dan de scheidslijn tussen die twee?
- Jij zorgt voor jouw innerlijke kind, je partner voor het zijne
Het is de verantwoordelijkheid van de volwassene in jou om er te zijn voor je innerlijke kind. Wat je daarbij van je partner mag vragen is dat hij of zij je hiervoor de ruimte geeft.Dat geldt ook andersom: het is niet de bedoeling dat jij voor het innerlijke kind van je partner zorgt en zo je eigen innerlijke kind in de kou laat staat.
Ook van jou wordt gevraagd je partner de ruimte geven om zelf voor zijn innerlijke kind te zorgen.
- Hulp vragen bij het vervullen van je volwassen behoeften en verlangens mag, je partner mag hierop ook nee zeggen
Bij het vervullen van je volwassen behoeften en wensen mag je zeker hulp en steun vragen aan je partner. Hierbij blijf jij wel zelf de verantwoordelijke: jij bent degene die signaleert of je iets nodig hebt of iets wilt.En vervolgens ben jij het ook die, indien nodig, de hulp van je partner inroept hierbij. Dat doe je op zo’n manier dat de ander ook nee kan zeggen als je verzoek niet uitkomt.
Je ziet dat er ook hierbij veel ruimte is voor de eigenheid van je partner en dat je steeds zelf de regie voert over de vervulling van je verlangens.
Het ervaren van liefde, erkenning en waardering is nooit te veel gevraagd, het is alleen te veel gevraagd als je je partner tot leverancier maakt hiervan.
Zodra je deze verantwoordelijkheid zelf oppakt is dat zelfliefde in actie. Actie voor actie bouw je je zelfliefde op. Deze liefde ga je uiteindelijk ook voelen en met anderen delen. Zo klinkt de liefde voor jezelf door in je relaties met anderen.
Hoe ziet een destructieve relatie eruit?
Een destructieve relatie kan vele vormen aannemen. Soms wordt hij gekenmerkt door fysiek geweld en ben je je ervan bewust van dat je grenzen fors worden overschreden. Alhoewel dat nog niet betekent dat je gemakkelijk uit de relatie stapt…
Ook kan er sprake zijn van psychisch en verbaal geweld en in die gevallen realiseer je je soms niet dat ook dit de alarmbellen zou moeten laten afgaan.
Misschien herken je deze 5 dingen:
-
Het drama regeert
Kalmte en rust komen niet voor in je relatie, er is altijd wel een iets gaande. Er is drama bij jou, bij je partner of tussen jullie. Zo ben je steeds bezig met het blussen van brandjes en raak je fysiek en emotioneel uitgeput. Voor wat er zich echt in jou afspeelt heb jij in deze permanente crisissituatie geen energie.
-
Je leeft in voortdurende angst
Elke dag weer loop je op eieren: je ware gevoelens durf je niet te delen uit angst voor een uitbarsting. Je bent bang om iets verkeerd te doen, of iets verkeerd te zeggen. Je bent bang om niet goed genoeg te zijn en dat je partner je verlaat. En vooral ook ben je bang om zelf weg te gaan uit deze relatie.
-
Dezelfde conflicten komen steeds terug
Conflicten horen bij een relatie, ze oplossen net zo goed. Bij jullie is van dit laatste geen sprake. Keer op keer ontstaat dezelfde ruzie, keer op keer komen jullie er na een lang en verbeten gevecht niet uit. Hierna volgt een angstvallig wachten tot de bom opnieuw barst.
-
Jullie controleren en manipuleren elkaar
Wantrouwen en jaloezie vormen de basis van jullie omgang met elkaar. Je partner wil weten waar je bent en met wie en deinst er niet voor terug om in je telefoon te kijken, of je zelfs te volgen. Zelf ga je ook op obsessieve wijze zijn gangen na. Alles om je maar even gerustgesteld te voelen.
-
Je doet heel erg je best
Bewust of onbewust hoop je dat alles beter wordt als jij meer je best doet. Je bent eindeloos begripvol naar je partner toe, bedekt alle ellende tussen jullie met de mantel der liefde en laat alleen die gevoelens zien waarvan je weet dat ze gewaardeerd worden. Zo hoop je met deze ‘beste versie van jezelf’ je relatie naar een hoger plan te tillen.
Als dit herkenbaar is, en je wilt graag begeleiding bij het loslaten van destructieve relatiepatronen: vraag een gratis Soul Session aan. In 20 minuten onderzoeken wat jouw eerste stap uit deze situatie is.
Weet mijn partner met bindingsangst hoeveel pijn hij mij doet?
Geen idee of hij dat weet, want ik kan zijn gedachten niet lezen. En weet je: het doet er ook niet toe :) Wat er toe doet is of jij zijn gedrag acceptabel vindt, en zo nee, want je daarmee gaat doen.
Als je het idee hebt dat je partner je ‘heel maakt’, maak jij hem tot leverancier van allerlei eigenschappen die je wilt bezitten, maar die je je nog niet volledig eigen hebt gemaakt.
De afhankelijkheid doet zijn intrede. Je wil de ander niet meer beminnen, je wil hem bezitten, want: zonder hem ben je niet meer compleet.
En die man die ‘niet in contact staat met zichzelf’, voelt dit dan juist weer haarfijn aan: hij trekt zich terug.
Je wordt innerlijk verteerd door angst en jaloezie en je vraagt je af: ‘Heeft hij nou niet in de gaten hoeveel pijn hij me doet? Hoeveel langer moet ik nog wachten op een teken van zijn liefde, hoe veel langer moet ik nog in de kou staan voordat hij inziet dat ik het beste met hem voor hebt en alleen maar van hem wil houden?’
Vervolgens richt je al je aandacht en energie op hem: je wit hem doorgronden, je wil hem laten inzien wat zijn gedrag met jou doet.
Zodra je dit doet, leg je de focus buiten jezelf en ga je uit de weg wat werkelijk om aandacht vraagt: de kanten aan jou die je nog niet volledig omarmt en belichaamt.
Die kanten kunnen nog wat onwennig voelen, maar je hebt ze ook nodig. Je liefde voor hem vormt de uitnodiging om deze verscholen aspecten in ontvangst te nemen.
En dat was dan ook zijn taak hierin, verder mag je het zelf doen!
Hoe heel ik mijn verlatings- of bindingsangst?
Heling van verlatingsangst en bindingsangst doe je niet van de ene op de andere dag. Het vergt moed en doorzettingsvermogen om de pijn in jou werkelijk te zien en zo je patronen te doorbreken.
Vanuit verlatingsangst doe je heel erg je best voor de ander en de relatie. Vanuit bindingsangst ga je de ander en de relatie liefst uit de weg.
Heling is in beide gevallen te vinden in het maken van de tegenovergestelde beweging: de beweging die voor jou heel onnatuurlijk en bedreigend voelt.
- Vanuit je verlatingsangst ga je niet op de ander af, maar leer je om vaker af te wachten tot de ander naar jou toekomt. Je stopt met vechten voor de relatie en laat alles meer gebeuren.
- Vanuit je bindingsangst ga je niet bij de ander vandaan, maar leer je naar de ander toe te gaan. Je stopt met vluchten voor de relatie en laat alles meer toe.
- In beide gevallen neem je waar je wat dit met je doet: wat voel je in je lijf, wat denk je, welke emotie koppel je hieraan?
De hoge stress die hierbij kan ontstaan, kun je reguleren door bijvoorbeeld sound healing. Sound healing helpt je weer contact te maken met jezelf en de wereld om je heen, zodat ook je relaties met anderen met meer rust omgeven zijn.
Wat kan ik concreet doen als liefdevolle ouder voor mijn innerlijke kind?
De liefdevolle vader
Biedt je wat je nodig hebt om je in de buitenwereld staande te houden, zoals:
- Moed
- Kracht
- Doorzettingsvermogen
- Focus
- Actiegerichtheid
- Bescherming
De liefdevolle moeder
Biedt je wat je nodig hebt om innerlijke vervuld te zijn, zoals:
- Verzorging
- Voeding
- Omhulling
- Zachtheid
- Troost
- Begrip
Wil je deze eigenschapen voor jezelf belichamen?
Denk dan bijvoorbeeld aan liefdevolle moeder acties als:
- Lekker en gezond koken voor jezelf
- Met een kop thee en een goed boek op de bank
- Uitrusten als je moe bent
- Uitreiken naar een vriend of vriendin als je je verdrietig voelt
Liefdevolle vader acties zouden kunnen zijn:
- Dat ding doen dat je spannend vindt, maar dat je wel dient
- Opkomen voor jezelf als iemand onaardig tegen je doet
- Het contact verbreken met iemand die misbruik van je maakt
- Jezelf in je werk laten zien en horen
Iedereen heeft zijn eigen, unieke combinatie van mannelijke en vrouwelijke eigenschappen en het is de kunst hier dan die balans in te vinden waarmee jij je zowel innerlijk als uiterlijk redt in deze wereld.
Hierbij vorm je in eerste instantie zelf de basis, jij bent de persoon op wie je kunt vertrouwen. Maar het dit betekent niet dat je geen hulp of steun meer mag vragen en ontvangen.
Want ook dat hoort bij volwassen zelfzorg: weten wanneer je het juist even niet alleen kan en hier naar handelen.
Hoe weet ik of ik projecteer op mijn partner?
Alle eigenschappen die jij wel bezit, maar die je nog niet in je volle bewustzijn hebt gebracht, komen in aanmerking om op je partner geprojecteerd te worden. Dat kan dus van alles zijn: je gulheid, liefde en openheid, maar ook je angst, afgeslotenheid en wreedheid.
Licht of duisternis?
Je kunt zowel je eigen licht, als je eigen duisternis projecteren. Het hangt er maar net vanaf wat jij in jezelf nog niet aan wilt kijken…
Denk jij bijvoorbeeld dat je één specifiek iemand nodig hebt om bepaalde gevoelens te ervaren, of om in een bepaalde staat van zijn te verkeren? Als dat zo is gaan er dit soort dingen door je hoofd:
- ‘Alleen met hem kan ik mijn sprankelende zelf zijn’
- ‘Alleen als zij erbij is kan ik me rustig voelen’
- ‘Ik heb hem nodig om bij mijn hart te komen’
Je ziet vooral de goede kanten
In jouw beleving heb je die persoon echt nodig en de wereld vergaat als je deze persoon kwijt zou raken.
En zo kan het dat je blijft in een relatie die je meer goed dat kwaad doet doordat je allerlei positieve eigenschappen die nog onontdekt zijn in jezelf hebt geprojecteerd op je partner. Je partner vormt zo een belangrijke bron van psychische voeding waar je niet meer zonder denkt te kunnen. Je hebt jezelf afhankelijk gemaakt…
Je ziet vooral de slechte kanten
Of zie jij juist vooral de slechte kanten van je partner en ben je steeds weer tevergeefs op zoek naar die ene perfecte match? Je hebt vaak een enorme eisenlijst voor potentiële partners. Bepaald niet iedereen komt in aanmerking voor een relatie met jou, zij moeten zich eerst bewijzen!
Dit zorgt ervoor dat je in je partner steeds heel helder ontwaart wat er allemaal niet klopt, waardoor niemand uiteindelijk de test doorstaat. Vroeg of laat verbreek je de relatie om op zoek te gaan naar iemand die wel goed genoeg is voor jou, maar dit is een eindeloze zoektocht, doordat je telkens je eigen duisternis op de ander projecteert.
Pas als je zowel je licht als je duisternis volledig omarmt, zul je die niet meer voortdurend weerspiegeld zien om je heen. Je kunt de ander dan zien voor wie die is en op basis hiervan besluiten of je de relatie aan wilt gaan of niet.
Hoe houd ik mijn nieuwe, gezonde gedrag vol?
Als je goede voornemens hebt voor het nieuwe jaar, dan lukken die de eerste weken waarschijnlijk heel goed. En dan komt er een moment dat je het moeilijk krijgt. De euforie over je voornemens is naar de achtergrond verdwenen maar je nieuwe gedrag is ook nog geen gewoonte geworden. Hoe verleidelijk is het dan om toch een appje te sturen, even te checken wanneer hij online is geweest of in te gaan op die uitnodiging om weer af te spreken…
Merk je dat je wankelt in je voornemens, doe dan deze drie dingen:
1) Las een pauze in
Wat je ook wilt gaan doen, spreek met jezelf af dat je 15 minuten wacht met het uitvoeren hiervan. Op die send knop drukken kan altijd nog, je keert nu eerst naar binnen.
2) Ontdekt de ware intentie
Een stem in jou zegt nu misschien iets als: ‘Ach, één berichtje kan geen kwaad, ik wil gewoon bewijzen dat ik ermee om kan gaan’.
Dit is je innerlijke criticus die jou van je ontwikkeling af wil houden. Goed bedoeld, want zo voel je de groeipijnen niet, maar jij hebt juist met jezelf afgesproken dat je wilt veranderen.
Dus luister je niet naar deze stem, ook al lijkt die het beste met je voor te hebben.
3) Voel wat er te voelen valt
Groeien doet pijn; je kunt verdriet tegenkomen, angst of woede. Je kunt je schuldig voelen omdat je geen aandacht meer besteed aan een bepaald persoon, maar wel aan jezelf.
Realiseer je dat het doorvoelen van deze pijnen helend werkt. Nu oprecht voelen betekent dat je later de vruchten plukt in de vorm van blijvend gezond gedrag in de relatie met jezelf en anderen.
Met deze drie stappen wordt een moeilijk moment een kans op versnelde groei.
Waarom blijf ik in een ongezonde relatie?
Als je je niet los kunt maken van een ongezonde relatie kan dat oorzaken hebben op fysiek, emotioneel en mentaal niveau.
Fysiek
Fysiek kun je het niet los komen vergelijken met verslaafd zijn aan alcohol of drugs en vooral met verslaafd zijn aan gokken.
Een destructieve relatie wordt gekenmerkt door hoge pieken en diepe dalen, door straf en beloning, net als een gokkast die dan weer wel en dan weer niet aan je uitkeert. Juist de onvoorspelbaarheid van de beloning maakt je verslaafd aan de dopamine die daarbij soms vrijkomt en soms niet.
Emotioneel
Op emotioneel gebied ben je hoogstwaarschijnlijk al een leven lang verwaarloosd.. Eerst door je opvoeders en later door jezelf, doordat je het negeren, ontkennen en bagatelliseren van je emoties van hen hebt overgenomen.
Je hebt de boodschap geïnternaliseerd dat wat jij voelt niet klopt. Je bent gaan geloven dat je gevoelens niet oké zijn, dat je ze niet hoort te tonen, of zelfs maar te voelen.
Zo ontwikkel je een strategie voor het vermijden van je gevoelens en daarmee het vermijden van de werkelijkheid in jou en om je heen. Je houdt daardoor vast aan een relatie tot ver voorbij het punt waarop er redelijkerwijze nog sprake is van een kans van slagen.
Mentaal
Mentaal gesproken haal je allerlei capriolen uit om de werkelijkheid niet onder ogen te hoeven zien. Je kunt bijvoorbeeld leven in een fantasiewereld waarin je een geweldig relatie hebt, je kunt het misbruik dat plaatsvindt bagatelliseren, er excuses voor verzinnen en het voor jezelf ontkennen.
Je gaat steeds weer op zoek naar tekenen dat de persoon op wie je je pijlen hebt gericht wél een liefdevolle verbinding met je aan wil gaan en wél goed is voor jou.. Hierbij ben je bereid om veel over het hoofd te zien en zelf veel meer te investeren in de relatie dan de ander.
Pas als je de realiteit onder ogen ziet, kan er verandering optreden. Het gaat hierbij om het serieus nemen wat er in jezelf gebeurt en wat er tussen jou en je partner gebeurt. Dit werkelijk onder ogen zien, is de sleutel tot heling.
Wanneer moet ik mijn relatie beëindigen?
Als je merkt dat je relatie je pijn oplevert, je schaadt en je verdriet doet, dan mag je hem beëindigen. Je mag een relatie sowieso beëindigen, je bent het niet verplicht aan de ander om bij hem of haar te blijven.
Als een relatie je schaadt mag je overigens ook wel blijven. Het is niet verboden om je in een destructieve relatie te bevinden, het is alleen de vraag of het je werkelijk vooruit helpt.
De pijn en commotie van een destructieve relatie kunnen ook je comfort zone vormen
Als je besluit om toch te blijven, dan is het zaak om de gehele verantwoordelijkheid van deze beslissing op je te nemen: je blijft en dat heeft nadelen, maar blijkbaar heeft het meer voordelen, anders zou je een andere keuze maken.
Jezelf dat helder voor ogen houden, laat zien dat je niet machteloos staat. Je hebt de keuze gemaakt die jou op dit moment de beste lijkt, een keuze die je later ook altijd weer kunt veranderen.
Hoe zorg ik voor het kind in mij?
Als je wordt overvallen door intense gevoelens van angst verdriet, woede, schaamte of schuld, dan is een eerste reactie vaak om deze gevoelens weg te willen krijgen. Ze mogen er niet zijn omdat ze zo onprettig aanvoelen, omdat ze op een bepaalde manier misschien zelfs ‘verkeerd’ aanvoelen.
Een volwassen persoon moet toch ‘gewoon normaal’ om kunnen gaan met haar relatie of date? Het klopt dat een emotioneel volwassen persoon dat kan en dit deel heb je zeker ook in je, maar vaak is het juist je innerlijk kind dat je gevoelens in relaties bepaalt.
Dus als je dit al uitgangspunt neemt, hoe kun je hier dan mee omgaan.
Het aller belangrijkste is dat je er bent voor dit kind en concreet betekent dit dat je liefdevol aandacht besteed aan je gevoelens.
- Ze mogen er zijn
- Ze hoeven niet weg
- Je blijft erbij
Zo begeleid je je innerlijke kind er doorheen. Makkelijker gezegd dan gedaan misschien en soms helpt het om je voor te stellen dat je te maken hebt met een echt kind.
Als het een echt kind was
Hoe zou je omgaan met een doodsbang hummeltje van 3, of met een ontroostbare 4-jarige? Zou je zeggen dat ze het weg moeten ademen of moeten mediteren tot het voorbij is? Of zou je aanwezig zijn bij dit kind en je volwassen licht over de situatie laten schijnen.
Ja het voelt eng en verdrietig en dat mag. Tegelijkertijd is er ook een ander perspectief: niets duurt voor eeuwig, ook dit gevoel niet, dus waarom het niet ervaren nu het er toch is.
Op deze manier geef je jezelf alsnog wat je als kind soms hebt moeten missen: de validatie van je emoties en daarmee een dieper contact met jezelf.
Hoe herken ik het kind in mij?
Als je een emotioneel onveilige jeugd hebt gehad dan weet je als geen ander hoe het is om te worden getriggerd in je kindpijn. Schijnbaar uit het niets sta je opeens te schreeuwen, te huilen, of te stampvoeten. Of je bent juist met stomheid geslagen en weet helemaal niet meer wat je moet zeggen.
Als je je zo voelt, is er iets in het hier en nu gebeurd dat je op emotioneel niveau herinnert aan een gebeurtenis uit je jeugd
De vroegere gevoelens van angst, verdriet, woede of schaamte komen naar boven en je vereenzelvigt je er zo mee, dat je niet meer reageert als de volwassen persoon die je bent.
Daarvoor hoef je je niet letterlijk te herinneren wat er destijds gebeurd is, sterker nog: meestal kun je dat helemaal niet, omdat het een herinnering is van voordat je leerde praten. Je hebt er daarmee geen woorden voor, maar de emotie spreekt des te heviger.
Je kunt het kind in je herkennen aan twee dingen:
- Je gevoelens van verdriet, angst en woede staan niet in verhouding tot wat er in het hier en nu gebeurt. Iemand maakt een wat onaardige opmerking en je ontsteekt in woede, je date zegt een afspraak af en je vervalt in diep verdriet, je partner gaat uit eten met een oud klasgenootje en je wordt gegrepen door een intense verlatingsangst.
- Je perspectief is vernauwd tot je ervaren gevoel in het hier-en-nu. Je hebt hierdoor geen toegang meer tot je volwassen reflectievermogen. Termen die hierbij horen zijn: ‘altijd’, ‘nooit’, ‘iedereen’ en ‘niemand’ en ook moeten de dingen nu meteen gebeuren.
Herken je deze dingen bij jezelf, dan is dat het teken dat je je al hebt losgemaakt uit je kindbewustzijn. Je bent er niet meer zo mee versmolten dat je het als de enige waarheid ziet.
In eerste instantie zal dit besef achteraf komen, maar hoe meer je in verbinding staat met jezelf, hoe sneller je in het moment herkent dat je in je kindbewustzijn zit.
En hoe sneller je dit herkent, hoe sneller er ook weer uitkomt en weer gaat handelen vanuit je volwassen deel.
Hoe weet ik of mijn verbinding met iemand echt is?
Het kans soms lastig te beoordelen zijn of wat je voelt tussen jou en een ander een wederkerige verbinding is, of dat je je verlangen naar liefde op die persoon hebt geprojecteerd. Het vraagt om een grote mate van afstemming op jezelf om dit onderscheid te kunnen maken.
Vaak zijn gevoelens van ware verbinding subtieler van aard, dan die van een geprojecteerde liefdesverlangen
En zo kun je al snel om de tuin worden geleid door je eigen lichaam. Wil je weten of de verbinding tussen jou en de ander wederkerig is, onderzoek dan eens de volgende dingen:
- Wat doet de ander, hoe behandelt hij je, hoe reageert hij op je uitingen van liefde. Kijk naar wat er werkelijk gebeurt, niet naar wat je denkt dat hij ‘eigenlijk bedoelt’.
- Hoe voel je je tijdens en na het contact met deze persoon. Voel je je vol of voel je je leeg, voel je je steeds uitreiken of is er evenwicht in de mate van toenadering. En wat zegt dat jou.
Als je dit eerlijk onderzoekt, kun je tot het inzicht komen dat de verbinding die je voelt vooral bestaat in je fantasie. Dat is pijnlijk, maar het is ook de realiteit.
De volgende stap is dan te onderzoeken hoe deze werkelijkheid jou verder kan helpen naar een liefdevollere relatie met jezelf.
Emotioneel beschikbare partners zie ik niet staan. Wat kan ik hieraan doen?
Als je de emotionele achtbaan van een verslavende relatie gewend bent, dan kan het contact met een emotioneel beschikbaar persoon wat tam op je overkomen. Want waar is nu die spanning, waar is het vuurwerk, waar zijn die vlinders? Je wilt diepgang en intense verbinding! Maar dat krijg je niet.
Althans, niet meteen…
Gezonde relaties zijn stabiel en dat kun je verwarren met oppervlakkigheid
Maar schijn bedriegt: voor diepgang en verbinding is een stevig fundament nodig. Dat fundament bouw je door samen bewust op weg te gaan naar een eventuele relatie. Niet door je er meteen in te storten en daarna puin te ruimen.
Experimenteer daarom eens met het daten met partners die emotioneel beschikbaar zijn. De vonken spatten er niet meteen vanaf, en dat is juist zo interessant. Wat doet dat met je en hoe ga je met deze gevoelens om.
Zie dit proces niet als een zoektocht naar een partner, maar als een ontdekkingstocht naar jezelf.
Hoe weet ik wat ik voel?
Voelen is iets van je lijf: met behulp van je zintuigen maak je het onderscheid tussen genot en pijn. Je gevoel is daarmee een fantastisch instrument om je leven zo vorm te geven dat het bij je past.
Waar je een gevoel van stromen, van uitzetten van beweging ervaart, ga je vooruit, waar je een gevoel van stagneren, samentrekken en stilstand ervaart, ga je achteruit.
Maar misschien ben je het voelen wel verleerd
Je kunt heel bang zijn geworden voor je gevoelens, doordat je ze al zo lang ontweken hebt. En dan voel je liever niet.
Het kan inderdaad pijnlijk zijn om bepaalde gevoelens weer toe te laten, maar vaak is het ook lang niet zo erg niet als je het je nu voorstelt.
Bovendien: aan elk gevoel komt ook weer een einde. Net als een golf, heeft het een begin, een midden en een einde en het is aan jou hierop te leren surfen.
Stem je af op je lichaam
Een manier om je lichaamsbewustzijn te ontwikkelen is om elke dag een paar keer stil te staan bij wat je voelt in je lijf. Misschien wil je hier een alarm voor zetten op je telefoon.
Hoor je het alarm, dan richt je je aandacht op de sensaties in je lijf. Voel je je voeten? Wat voel je in je buik? Heb je een knoop in je maag? Hoe voelt het rond je hart? Is je keel dichtgeschroefd?
Neem waar wat gevoeld wil worden. Je taak is niet om het weg te krijgen, het te veranderen of het te analyseren. Je taak is alleen maar om het te voelen.
Hoe krijg ik een gezond gevoel van eigenwaarde?
Een gezond gevoel van eigenwaarde kun je zien als zelfliefde in actie. De tegenpool ervan is schaamte: het gevoel onwaardig te zijn en hier ook naar handelen. Gezonde eigenwaarde ontstaat door goed voor jezelf te zorgen, door jezelf met je acties op nummer 1 te zetten.
Vaak wordt gedacht dat dit andersom is: dat je eerst een gezond gevoel van eigenwaarde moet hebben, om goed voor jezelf te kunnen zorgen. Probeer je deze route te bewandelen, dan kun je wachten tot je een ons weegt. Gezonde eigenwaarde ontstaat niet zomaar, je moet er zelf voor in actie komen.
Dus hoe doe je dat?
- Snoer je innerlijke criticus de mond telkens als zij je wil laten geloven dat je minder waardevol bent dan een ander. De manier waarop ze tegen je spreekt, is onacceptabel, dus voortaan luister je niet meer naar haar boodschap.
- Vraag jezelf een aantal keer per dag af waar je behoefte aan hebt. Heb je honger of dorst? Heb je het koud? Geef gehoor aan deze behoeften. Voel ook wat je graag zou willen. Misschien wil je wel in bad, of met een boek op de bank. Zorg ervoor dat je ook deze wensen voor jezelf inwilligt.
- Probeer niet langer invloed te hebben op dingen die buiten je macht liggen en laat ook anderen geen negatieve controle uitoefenen op jou. Leid in plaats daarvan je eigen leven en laat zo zien wie je bent: een van de vele perfect imperfecte mensen die hier op aarde rondlopen.
Hoe herken ik gezonde grenzen?
Als je in je jeugd geen gezond grenzensysteem hebt kunnen ontwikkelen, is het heel lastig om als volwassene te herkennen wat het verschil is tussen een gezonde grens en een ‘te veel op je strepen staan’.
Je vraagt je vaak af: mag ik hier wel een lijn trekken en de ander verzoeken te stoppen? Is dit wel ‘normaal gedrag’?
Grenzen zijn heel persoonlijk
Belangrijk om je hierbij te realiseren is dat de grens die je voelt altijd legitiem is. Je hebt het recht om aan te geven dat je je ergens niet prettig bij voelt, ook al zou een ander eenzelfde situatie misschien wel oké vinden.
Je herkent gezonde grenzen aan het feit dat ze intact en flexibel zijn: ze zorgen ervoor dat je gewenste intimiteit kunt toelaten en dat je jezelf kunt beschermen als dat nodig is.
Dit betekent dat de een wel dichtbij jou mag komen en de ander niet.
Met aandacht in je lichaam zijn
Het voelen van je grenzen in het moment leer je door met je aandacht in je lichaam te zijn: hoe meer lichaamsbewustzijn je ontwikkelt, hoe duidelijker je voelt wat je wel en niet binnen wilt laten.
Zo ontwikkel je uiteindelijk innerlijke grenzen die anderen niet zomaar zullen overschrijden.
Wat is jouw evenwicht?
Heb je je grenzen duidelijk(er) in beeld voor jezelf, dan wil je misschien gaan onderzoeken hoe het zit met het evenwicht tussen een ‘te veel’ en ‘te weinig’ aan grenzen.
Als je alles van iedereen toelaat, zijn je grenzen te zwak, als je niets van niemand toelaat zijn je grenzen te sterk.
Ergens daar tussenin liggen de gezonde grenzen die bij jou passen
- Merk je dat je vooral de neiging hebt mensen op afstand te houden, experimenteer dan met het toelaten van meer contact.
- Merk je dat je vooral de neiging hebt mensen toe te laten, experimenteer dan met het meer afschermen van je ruimte.
De ongemakkelijke gevoelens die daarbij naar boven komen vormen je leerschool. Onderzoek wat het met je doet om je grenzen te verleggen.
Je mag het best spannend vinden, daar groei je van!
Hoe stop ik met pleasen?
Pleasen doe je om maar niet in conflict te hoeven komen met anderen. Aangeven wat jij zelf wilt, vind je erg eng, omdat je bang bent dat anderen je dan niet meer aardig vinden.
Je wil iedereen tevreden houden en gaat daarbij helemaal voorbij aan wat jij zelf wilt. Zo omzeil je de kindpijn van het je niet geliefd voelen
Het gevolg is wel dat je ver verwijderd raakt van je eigen behoeften en verlangens en uiteindelijk zelf niet meer goed weet wat je wil…
Stoppen
Je stopt met pleasen, of een ander patroon dat je in de weg zit, door ermee te stoppen. Dat klinkt een beetje flauw, maar het is wel hoe het zit.
Wat vaak gebeurt als je wilt stoppen met een patroon is dat je het wel probeert, maar vervolgens zo schrikt van wat het in je teweegbrengt dat je ook heel snel weer teruggrijpt op je oude gedrag.
Je strategieën dienen een doel: je zet ze in om bepaalde gevoelens van angst, woede en verdriet niet te hoeven voelen. Als je stopt met de strategie, komen die gevoelens naar boven. Je voelt ze opeens en daar kun je van schrikken.
Voelen
Wat dit van je vraagt is dat je werkelijk aandacht besteed aan je pijnlijke gevoel. Dat je er zo lang als nodig met al je liefde bij bent. Zie deze gevoelens als de boodschappen van je Gewonde Innerlijke Kind. Hoe wil je er zijn voor dit Kind?
Soms helpt het om je voor te stellen dat er een echt kind voor je staat
Er staat een kind voor je dat heel erg verdrietig is en heel hard huilt. Wat doe je? Pak je het kind vast en troost je het? Laat je het huilen? Zeg je dat dat oké is?
Helen
Op precies die manier mag je ook met jezelf omgaan. Je bent er voor jezelf en laat het gevoel er zijn. Zo kom je steeds een stap verder op weg naar heling.
