Wees je eigen liefdevolle ouder

In jou leeft niet alleen een innerlijk kind, maar ook een innerlijke volwassene. Het is mogelijk dat je nog niet zo veel verbinding voelt met die innerlijke vader en moeder, die liefdevolle ouders, maar toch zijn ze wel degelijk aanwezig. Zij zijn degenen die zullen gaan zorgen voor je innerlijke kind, zodat je uit destructieve relatiepatronen stapt.

Maar voordat ik hier meer over uitleg, gaan we het hebben over een andere stem die in je spreekt en dat is de stem van je innerlijke criticus. Je innerlijke criticus kun je zien als een niet liefdevolle ouder, als een heel specifieke overlevingsstrategie die jou, door je met kritiek te bestoken, probeert te beschermen tegen gevaar. De intentie is dus goed, maar het komt er heel vervelend uit.

Je herkent de innerlijke criticus aan gedachten als: ‘wat ben je toch stom’, ‘dat kan jij helemaal niet’, ‘wie denk je wel dat je bent’, ‘je bent waardeloos (lelijk, dom, lui, dik, gemeen, egoïstisch)’, ‘je moet ook beter je best doen’, ‘je mag niet stilzitten’, ‘je moet dit goed doen’, ‘je mag geen fouten maken’. Enzovoorts, enzovoorts, want het repertoire is eindeloos.

Misschien hoor je in de stem van de innerlijke criticus de stem van een van je eigen ouders en alhoewel dat pijnlijk is, kan het ook bevrijdend zijn te weten dat jij het niet zelf bent die dit allemaal zegt.

De innerlijke criticus herken je ook doordat je je heel klein voelt worden als hij of zij spreekt en de boodschap draait om ‘moeten’ en ‘niet mogen’. De toon is hard en onverbiddelijk. Als je je innerlijke criticus hoort, verstar je, vloeit alle vreugde uit je en word je overvallen door een gevoel van hopeloosheid en onmacht: je innerlijke kind wordt diep getroffen.

Veel mensen luisteren naar de innerlijke criticus omdat ze niet anders gewend zijn. Ze zijn ook gaan geloven wat deze stem zegt en misschien nog wel belangrijker, ze geloven dat er zo tegen ze gesproken mag worden. Goed bekeken vind je dan dat psychische geweld tegen jou geoorloofd is, dat psychische geweld tegen je innerlijke kind gewoon mag.

‘Nou, nou, nou…’ zeggen sommige mensen dan, ‘is dat niet wat overdreven?’ Dat vind ik niet, want bekijk het een zo: stel dat een echte volwassene op een dergelijke toon tegen een echt kind praat, wat vind je daar dan van? Soms helpt het om je voor te stellen dat iemand zo praat tegen je eigen kind, of tegen een ander kind van wie je veel houdt.

Stel het je maar voor, stel je maar voor dat iemand tegenover je kind staat en tegen hem of haar zegt: ‘Je bent waardeloos’, of ‘Je moet goed presteren’, of ‘Je mag nu niet uitrusten’. Is dat hoe je vindt dat je tegen een kind zou moeten praten? Als het antwoord een hartgevoeld nee is, dan heb je contact gemaakt met de liefdevolle volwassene in jou.

De liefdevolle volwassene begrenst het innerlijk kind waar nodig, maar doet dit uit liefde en verantwoordelijkheidsbesef. De liefdevolle volwassene vindt constructieve oplossingen voor de vele uitdagingen die er op je levenspad verschijnen. Waar het innerlijke kind direct en instinctief reageert, kan de innerlijke volwassenen afstand nemen van een situatie en de opgeroepen emotie, om vervolgens te bepalen wat de beste reactie is.

De oplossingen die je innerlijke volwassene aandraagt, zijn gebaseerd op medeleven en je zuivere, grondige waarneming. Ze zijn genuanceerd en bevorderen je welzijn op de lange termijn. Dat betekent soms dat je in het hier en nu dingen doet die spannend of minder fijn zijn. Niet als straf of vergelding, maar omdat je er uiteindelijk wel bij vaart.

Je bent vanuit je innerlijk volwassene vrij te bepalen aan welke van je impulsen je uitdrukking geeft en op welke manier. Een emotie overrompelt je niet, je neemt hem waar. Hierdoor kun je bepalen of hij passend is voor de situatie waarin je je bevindt, of dat hij vooral een trauma weerspiegelt. Als volwassene neem je je innerlijke pijn niet als basis voor je handelen, in plaats daarvan neem je je getroffen innerlijke kind aan de hand op weg naar een oplossing.

Ondanks het feit dat je in een oude pijn geraakt bent, blijft je bewust handelen. Je herkent een emotie voor wat hij is: een herinnering aan vroeger die niets te maken heeft met het hier en nu. Doordat je de situatie met al je zintuigen blijft waarnemen, verval je niet in de tunnelvisie van het trauma.

Het kan een hele klus zijn om de liefdevolle vader en moeder te worden voor je innerlijke kind. Toen je klein was heb je niet, of onvoldoende, het goede voorbeeld gehad. Van je eigen ouders niet, van andere ouders en volwassenen niet en zelfs de vele (ongeschreven) regels van onze maatschappij weerspiegelen onze innerlijke criticus: je moet lief en zorgzaam zijn, je moet moedig en sterk zijn, je moet jong en mooi zijn, je moet rijk en succesvol zijn. Maar wie heeft gezegd dat dat echt allemaal moet?

Eerder had ik het over de 7 regels voor je innerlijke kind. Een van jullie zei me toen: ‘dat klink wel leuk allemaal, maar hoe doe ik dat dan?’ Goede vraag! Het antwoord: door als liefdevolle volwassene aan de zijde van je kind te staan, net zoals je dat zou doen bij je eigen kind. Ik herhaal de regels voor je innerlijke kind hieronder nog even, met de rol van je innerlijke ouders erbij.

De 7 regels voor je innerlijke kind

1. Als iemand gemeen tegen je doet, mag je je verdrietig voelen en je hoeft niet meer naar die persoon toe te gaan.
   Je mag wel naar jezelf toegaan en uithuilen bij je innerlijke ouders. Zij troosten je en zeggen dat als er iemand gemeen tegen je doet, dat niet betekent dat je iets fout hebt gedaan of dat er iets mis is met je.
2. Neem de tijd om lekker niets te doen, om eens naar de wolken te kijken, of wat bloemetjes te plukken.
   Dat kun je ongestoord doen, doordat je innerlijke ouders over jou waken. Zij letten op dat er niets met je gebeurt en zorgen ervoor dat je op tijd weer terug komt om te eten.
3. Je hoeft niet bang te zijn, ga maar naar buiten en doe gewoon waar je zin in hebt.
   Je mag uitproberen wat je leuk lijkt en het is helemaal oké als je sommige dingen niet meteen snapt of kunt. Het gaat erom dat je doet waar je zin in hebt en zo ontdekt waar je goed in bent. En als je toch nog bang bent, dan vraag je of je innerlijke vader of moeder even meegaat.
4. Als je iets niet leuk vindt, stop er dan mee.
   Je hoeft van je innerlijke vader en moeder geen dingen te doen waar je ongelukkig van wordt, dus ga maar lekker iets anders doen.
5. Zoek de mensen op die van je houden, die jou omarmen en bij wie jij ook mag laten zien dat je van ze houdt.
   Als je je niet fijn voelt bij sommige mensen, dan is dat zo. Je hoeft het niet te kunnen uitleggen en je hoeft ook niet je best te doen om je het te veranderen. Het is jouw gevoel en dat is wat telt. Je innerlijke ouders zullen dat begrijpen.
6. Doe eens gek en denk niet na over wat anderen daarvan vinden.
   Als je altijd met iedereen rekening houdt, zou je helemaal niets meer kunnen doen. Houd dus maar gewoon rekening met jezelf en doe wat je wilt. Als iemand er iets van zegt, dan weten je innerlijke ouders wel wat ze terug moeten zeggen.
7. Vraag om hulp als je iets niet kunt: je hoeft niet alles alleen te doen.
   Je innerlijke vader en moeder kunnen je helpen als je iets niet kunt en anders weten zij vast wel aan wie je het nog meer kunt vragen.

De rol van de innerlijke ouders pak je niet zomaar op: het is uitproberen en oefenen om er gestalte aan te geven. Het beeld van een echte moeder met haar kind kan je hierbij enorm helpen, ook als je zelf geen kinderen hebt, ook als je eigen ouders niet altijd liefdevol waren.

Zoals ik schreef in mijn gratis eBook ‘Drie archetypische patronen die je relatie beïnvloeden’, is het archetypische beeld van de liefdevolle moeder beschikbaar voor iedereen. Je kunt intappen op de kennis die op onbewust niveau over de moeder bestaat en hier vervolgens uiting aan geven. In dit geval door de liefdevolle bescherming van je innerlijke kind.

Doe je dit eenmaal dan zul je zien dat dit ook zijn weerslag heeft op je relaties. Waar je eerder vastzat in destructieve patronen, zul je nu steeds meer keuzevrijheid ervaren. Je innerlijke ouders staan aan het roer en zij laten zich niet leiden door oude pijnen.

De aantrekkingskracht van emotioneel niet beschikbare partners neemt af. Je verbreekt de patronen van relatieverslaving en codependency en zorgt nu ook op relationeel gebied goed voor jezelf. Je innerlijke kind kijkt niet meer naar je partner voor de het stillen van haar pijn, maar weet zich geborgen in de armen van haar innerlijke ouders.

Ik ben benieuwd hoe het je afgaat in het oppakken van de rol van liefdevolle ouder. Laat het me weten via het formulier hieronder. En ook als je vragen hebt, ik denk graag met je mee.