Relatieverslaving en verstoorde spiritualiteit

Wij allemaal zijn perfect spirit, we zij allemaal perfect imperfect en goed zoals we zijn, gewoon omdat we hier op aarde rondlopen met al onze eigenschappen. Je hoeft niet te veranderen, je hoeft jezelf niet te verbeteren. Niet je uiterlijk, niet je innerlijk. Het enige wat je hoeft te doen is vrede krijgen met wie je bent.

Het kan verleidelijk zijn te denken dat je niet goed genoeg bent omdat je anders bent dan anderen. Dat je niet mooi genoeg, niet rijk genoeg, niet slim genoeg bent. Of misschien vind je jezelf niet lief genoeg, niet zorgzaam genoeg, niet sterk genoeg, of niet evenwichtig genoeg. Het kan verleidelijk zijn doordat het je aan alle kanten ingefluisterd wordt: door reclames, door de ongeschreven regels van de maatschappij, misschien wel door je ouders en niet in het minst door jezelf.

Als je codependent gedrag vertoont heb je moeite om je met jezelf te verbinden. Al sinds je jeugd heb je jezelf een strategie aangemeten van het uit de weg gaan van wat in je leeft. Destijds was dat nodig voor je psychische overleving, maar in je volwassen leven staat het je vaak alleen nog maar in de weg.

Vanuit deze verstoorde relatie met jezelf kijk je vervolgens naar de buitenwereld om te ervaren wie je bent. De vraag die je jezelf stelt, is niet ‘Wie ben ik?’, maar ‘Wie ben ik in vergelijking met de rest?’ In plaats van het ervaren van je eigen, intrinsieke waarde, voel je je ‘minder dan’ of ‘meer dan’ een ander.

Je baseert dit op wat je uiterlijk waarneemt van de ander, maar je waarneming is vervormd. Door de koker van je overlevingsstrategieën zie je vooral wat je trauma triggert. Wat je niet voelt is de waarde die je hebt los van anderen of los van zaken als geld, prestige, uiterlijk of opleiding. Je voelt je of totaal perfect, of totaal imperfect en accepteert op die manier je eigen ‘perfecte imperfectie’ niet. Je bent maar een mens, maar dat kun jij niet zien.

Aan de ene kant van het spectrum zie je jezelf als totaal imperfect en minderwaardig aan anderen. In jouw beleving ben je zo ongeveer het enige gebrekkige wezen in en wereld vol ‘normale’ en dus ‘betere’ mensen. Je voelt je diep inferieur en durft vanuit dat gevoel van schaamte over jezelf je bijdrage niet te leveren. Niet in het klein, bijvoorbeeld door je mening te uiten of te zeggen waar je zin in hebt, maar ook niet in het groot, door te gaan staan voor je waarden en je leven in te richten vanuit je Soul Mission.

Je bent veel te bang dat anderen zien hoe erg het met je gesteld is om op deze manier gestalte te geven aan jezelf.  Uit angst verberg je je ‘slechte kanten’ maar op die manier komt er nergens iets van terecht. Want hoe kun je creëren zonder fouten te maken? Doordat je je imperfecties niet durft te delen, deel je ook je talenten niet. Je houdt je angstig schuil en wacht op de moed om te veranderen. Maar het moment om uit je schulp te kruipen en de wereld te schenken wat je te bieden hebt is altijd nu.

Aan de andere kant van het spectrum zie je jezelf juist als totaal perfect en superieur aan anderen. Alleen jouw manier is de juiste manier. Als anderen dat niet zien, ligt dat aan hun gebrekkigheid en die gebrekkigheid is verwerpelijk. Door je eigen imperfectie te ontkennen en je schaduw vervolgens te projecteren op anderen, snijdt jezelf af van het helende contact met je hogere zelf. Je integreert je schaduw niet, maar probeert hem te isoleren en zo blokkeer je de weg naar persoonlijke groei.

Het is hiermee knap lastig je over te geven aan de stroom van het leven en vandaaruit je ware bijdrage te leveren. Vaak zet je wel veel neer, maar heeft dat niets met je ware zelf te maken. Je houdt er slechts een façade van perfectie mee op.

In beide gevallen geldt: ook je imperfecties horen bij jou. Als je ze verbergt, verberg je een deel van jezelf en doe je niet waar je hiervoor op aarde bent. Laat zien wie je bent, niet wie je denkt dat je moet zijn en laat ook anderen zo leven. Wat je bevecht, vecht terug en wint aan kracht. Wat je laat zijn in liefde krijgt de kans te transformeren, als de tijd daar is. Zo leidt de aanvaarding van wie je bent tot de verandering die je ooit zo vurig wenste.