Het kan soms voelen alsof je gevangen zit in je relatie, wat je ook probeert. Je wil er wel uit, maar het lukt je niet en dus geef je na verloop van tijd op. Je legt je erbij neer dat de dingen zijn zoals ze zijn, ook al zijn ze mijlenver verwijderd van jouw visie op relaties. Dit is niet de relatie die je wilt, en toch maak je je niet los.
Maar is dat ook zo? Is dit werkelijk niet wat je wilt? Of zit er ergens een verborgen voordeel dat ervoor zorgt dat je blijft? Heeft een deel van jou belang bij de relatie zoals hij is, en fluistert dat deel je nu in dat je geen keuze hebt?
Hoe zie jij het alternatief?
Het punt is dat je over het algemeen prima redenen hebt om je in een bepaalde relatie te bevinden, je bent je er alleen niet altijd volledig bewust van. Als het gaat om een ongezonde of zelfs destructieve relatie dan is het vaak de angst voor verandering die je tegenhoudt. De angst ook voor de pijn die deze verandering in je naar boven zal brengen. Een onbekend en ander soort pijn dan degene die je nu ervaart…
Je hebt dus wel degelijk een keuze, alleen ziet het alternatief er voor jou op dit moment onaantrekkelijker uit dan je huidige situatie. Zo kun je jarenlang blijven hangen in een relatie die jou meer pijn dan goed doet en op den duur eist dat zijn tol. Je offert je welzijn op de lange termijn op om ongemak nu uit de weg te gaan. Dat klinkt als waanzin, maar bekeken vanuit de verschillende patronen die actief kunnen zijn in jou, is dat precies de bedoeling.
Beperkende patronen
Naast een Innerlijk Kind en een Innerlijke Volwassene huizen er in jou nog vele andere delen en niet allemaal zijn ze de beste raadgevers. Een hoop van deze patronen zijn erop gericht jou in het moment pijn en ongemak te besparen, wat de kosten daarvan op de lange termijn ook zijn.
Dat is hun manier om je Innerlijke Kind te beschermen. Goed bedoeld, maar met vervelende gevolgen.
Van Pleaser naar Strijder
Denk maar aan de Pleaser, die het ongemak van conflict en disharmonie kost wat kost uit de weg wil gaan door zichzelf stelselmatig weg te cijferen. Op het moment zelf is het een opluchting om de discussie niet aan te hoeven gaan, maar op de lange duur is er in de relatie steeds minder ruimte voor wat jij wilt en wie jij bent.
En toch… leeft er ook een Strijder in jou, die helemaal gaat voor jouw belang en daarmee dat van je Innerlijke Kind. Zij komt vol vuur voor je op, ook al maakt dat je soms wat minder populair. En op de lange termijn creëert zij zo ruimte voor jou om te zijn wie je bent, binnen of desnoods buiten je relatie.
Van Redder naar Heler
Denk ook aan de Redder, die steeds maar bezig is met het gedoe en de problemen van anderen. Zij heeft zich misschien als taak gesteld haar partner te verlossen van zijn pijn, wat ze zo uit de weg gaat is haar eigen pijn. En omdat je een ander niet redden kan van zichzelf, wordt het een eindeloos project. Alleen het idee nodig te zijn, sleept je er op den duur nog doorheen.
En toch… is er ook een Heler in jou. Zij durft haar eigen pijn te zien. Ze kijkt niet weg richting de ander, maar omvat haar wond met liefde, zodat de daaronder verborgen kwaliteiten weer tot bloei komen. Deze bereidheid jezelf volledig te zien zorgt ervoor dat je ook anderen zult accepteren, inclusief hun pijn. En dat is helend voor jullie verbinding.
Wie staat er aan het roer?
De vraag is dus steeds: wie staat er aan het roer en wil je dat deel van jou inderdaad leidend laten zijn? Ga je stelselmatig voor gemak op de korte termijn, dan zul je op de lange termijn pijn oogsten, doordat je steeds verder van jezelf verwijderd raakt. Je Innerlijke Kind krijgt geen voedende aandacht, maar zoethoudertjes en zal steeds luider van zich laten horen. Er is geen ware omhulling en bescherming en dat voelt ontzettend onveilig.
Ga je voor de keuzes die je groei brengen op de lange termijn, dan zul je eerst ook ongemak en pijn ervaren. Je doorbreekt je patronen en komt daardoor in contact met de pijn die daaronder ligt. Dat kan pittig zijn, zeker in het begin. Het is spannend om bijvoorbeeld je grenzen te gaan stellen, het kan voelen alsof het niet mag, alsof je egoïstisch bent. En toch is dit op de lange termijn het beste voor jou en je Innerlijke Kind. Want hoe beter jij je grenzen bewaakt, hoe veiliger dit kind zich voelt.
Dit is wat jou op de lange termijn vrijheid gaat opleveren. Vrijheid van je patronen en daarmee de vrijheid te zijn wie je bent.
Wat doe jij?
Laat je de Saboteur in jou een stokje steken voor alles wat je wilt doen om te groeien naar een grootsere versie van jezelf? Of schuif je de Heldin in je naar voren, die de uitdagingen op haar pad niet ziet als obstakels, maar als uitnodigingen tot groei. De keuze is aan jou!
Herken jij jezelf in dit verhaal?
Stuur me een e-mail, ik beantwoord je vragen graag.
