Je Innerlijke Criticus kun je zien als een niet liefdevolle ouder die in je leeft, als een heel specifieke overlevingsstrategie die jou, door je met kritiek te bestoken, probeert te beschermen tegen gevaar.⁠
⁠
De intentie is goed, maar het komt er nogal naar uit allemaal en hierdoor heeft dit patroon al lang niet meer het gewenste beschermende effect.⁠
⁠
Je maakt geen uitdagende, constructieve keuzes om zo te genieten van je vooruitgang, maar stagneert en voelt je alleen maar ellendig over jezelf.⁠
⁠
Veel mensen herkennen in de stem van de Innerlijke Criticus heel duidelijk de stem van een van hun eigen ouders en alhoewel dat pijnlijk is, kan het je ook het inzicht geven dat jij het niet zelf bent die dit allemaal zegt.⁠
⁠
Maar ook als je je ouders niet specifiek herkent in deze stem, vormen zij toch de bron ervan. Wat je nu in je hoofd hoort, zijn de boodschappen die je als kind hebt opgevangen.⁠
⁠
Het is misschien niet letterlijk zo gezegd en het was ook niet zo bedoeld, maar het is wel hoe je het hebt ontvangen destijds. Wat je toen hebt gehoord, zeg je nu tegen jezelf en je bent ervan overtuigd dat het waar is.⁠
⁠
Er is geen patroon dat zo serieus wordt genomen als de Innerlijke Criticus. En toch is het niet wie je bent, want zou jij zo praten tegen een ander? Zou jij zo praten tegen jouw kind?⁠
⁠