Je hoofd zegt dat je weg moet bij je partner, maar het voelt alsof je nooit meer zo veel van iemand zal houden. Urenlang kun je hierop kauwen, want hoe zit het nou precies?

Bedoelt hij niet allemaal gewoon goed, komt het door zijn jeugd, had je meer begrip moeten tonen?

Je komt er niet uit en dat is op onbewust niveau ook helemaal niet je bedoeling. Want als je eruit bent, zul je iets moeten veranderen en veranderen is eng.

Wat mij betreft is er vaak veel te zeggen voor het volgen van je boerenverstand:

– Wil je date het casual houden en wil jij een relatie? Dan is het tijd om afscheid te nemen.
– Ben je doodongelukkig in je relatie? Dan is het tijd om te stoppen.
– Word je mishandeld door je partner? Dan is het tijd om weg te gaan.

En wat moet je dan met dat gevoel dat jullie voor elkaar bestemd zijn? Misschien is dat wel de projectie van je verlangen naar hartscontact met jezelf.

Hoe is het als je het zo bekijkt?