Soms weet je het gewoon echt niet meer: ben je nou onterecht bang in een bepaald contact of is het je intuïtie die je waarschuwt voor naderend gevaar? Is jouw angst een truc van de Saboteur om je weg te houden bij een emotioneel beschikbare partner? Of is het juist je innerlijk weten dat je terecht wegleidt van een partner die er niet volledig voor jou kan of wil zijn?

Je kunt hier uren, dagen, maanden en soms zelfs jaren op kauwen en toch kom je er niet uit. En het interessante is: die analyse op zich is ook een patroon. Alle gedachten die door je hoofd razen, zorgen ervoor dat je het zicht verliest op wat er zich werkelijk in je afspeelt.

Enerzijds is daar een gewond Innerlijke Kind dat schreeuwt om aandacht, anderzijds is daar de redelijke en liefdevolle stem van je Innerlijke Volwassene. En dan heb je ook nog het gefluister van je intuïtie. De Innerlijke Volwassene neemt je Innerlijke Kind serieus. Je kunt bewust, liefdevol en geduldig aanwezig zijn bij jouw angst, totdat ook deze golf van emotie weer voorbij gerold is.

Hoe meer je je leven leidt vanuit dit volwassen deel in jou, hoe meer vertrouwen je Innerlijke Kind krijgt in jouw bescherming en leiding. Haar emoties staan niet meer zo op de voorgrond. Als dit is voor het grootste gedeelte is gebeurd, kun je je ook afstemmen op de verfijndere boodschappen van je intuïtie.