Merk je dat je bang bent om verlaten te worden, dat je je vaak tekort gedaan voelt en dat je je snel afgewezen voelt? Bevind je je vaak in relaties die je niet voeden, die misschien zelfs destructief zijn? Het is mogelijk dat je in je eerste levensjaren niet voldoende liefde, aandacht en erkenning hebt ontvangen, om het basisvertrouwen te kunnen opbouwen dat nodig is voor gezonde relaties.
Het lijkt zo makkelijk: als je je gevoelens uit de weg gaat, dan voel je ze niet en heb je er dus geen last van. Niet dat je dat bewust doet, het is zo gegroeid door de reactie die je als kind kreeg op het spontaan uiten van wat in je leeft. Je wil ergens naartoe, maar je wordt tegengehouden, je uit spontaan je vreugde en je krijgt een standje, je voelt je bang en er wordt je gezegd dat er niets aan de hand is.
In jou leeft niet alleen een innerlijk kind, maar ook een innerlijke volwassene. Het is mogelijk dat je nog niet zo veel verbinding voelt met die innerlijke vader en moeder, die liefdevolle ouders, maar toch zijn ze wel degelijk aanwezig. Zij zijn degenen die zullen gaan zorgen voor je innerlijke kind, zodat je uit destructieve relatiepatronen stapt.
Woede is gezond, het is een teken dat je grenzen worden overschreden en het is helend om hier uiting aan te geven. Je doet dit op constructieve wijze: in plaats van je woede op je partner uit te leven, geef je duidelijk aan wat bepaald gedrag met je doet en daarmee waar jouw grens ligt. Dankzij jouw feedback respecteert je partner die grens voortaan en doet hij dat niet, dan beëindig je de relatie. Clean en simple, in jouw hart geen wrok. Tot zover de theorie, want in de praktijk gaat het vaak anders.
Om niet te hoeven voelen waar je als kind gekwetst bent, heb je een hele hoop strategieën ontwikkeld. Als je wordt getriggerd in je kindpijn kun je ontkennen, vluchten, eindeloos twijfelen, en nog veel meer. Deze overlevingsstrategieën kunnen zo vertrouwd voelen dat je ze niet eens als zodanig herkent: je denkt dat jij het bent die handelt, maar in werkelijkheid is het een van je strategieën die bepaalt wat je doet.
Controle is key voor jou. Je zegt tegen je partner dat hij minder moet drinken, meer moet sporten, minder hard moet werken. Of hij moet juist gezellig met je meeborrelen, niet zo vaak in de sportschool hangen en voort maken met die carrière van hem. Negatieve controle betekent dat je invloed wilt uitoefenen op de realiteit van de ander, of dat je de ander jouw realiteit laat beïnvloeden.
Schijnbaar uit het niets sta je opeens te schreeuwen, te huilen, of te stampvoeten. Of je bent juist met stomheid geslagen en weet helemaal niet meer wat je moet zeggen. Je bent als bevroren en voelt je alleen maar heel onhandig en klein. Als je je zo voelt, is er iets in het hier en nu gebeurd dat je op emotioneel niveau herinnert aan een gebeurtenis uit je jeugd.
Misschien doe je het zelf, misschien ken je iemand die het doet: steeds weer vallen voor iemand die er in wezen niet voor je is. Elke keer als je uitreikt, voel je je in de kou staan. Je partner geeft niet thuis en dat kan allerlei redenen hebben: een verslaving, een depressie, of misschien moet jullie relatie wel geheim blijven.
Wat is dat eigenlijk, een relatieverslaving? Hoe ontstaat hij en misschien nog wel belangrijker: hoe kom je ervan af? De Amerikaanse therapeute en pionier op het gebied van relatieverslaving, Robin Norwood, stelt dat je relatieverslaafd bent op het moment dat je je op structurele wijze telkens opnieuw aangetrokken voelt tot een emotioneel niet beschikbaar persoon. Relatieverslaving betreft dus geen toevalstreffer, maar een terugkerend patroon van het uitkiezen van partners die er in essentie niet voor je zijn.
