En je mag beginnen met jezelf :) Want negeer je je schaduw, dan gaat hij steeds dwingender om aandacht vragen. Hij doet dit door zichtbaar te worden in je leven, bijvoorbeeld als het soort partner en het soort relatie dat telkens weer op jouw pad komt.

Misschien merk je dat je je keer op keer aangetrokken voelt tot partners die er in wezen niet voor je zijn. Hun loyaliteit ligt elders, bijvoorbeeld bij hun gezin of hun werk, en jij neemt genoegen met de kruimels aandacht die overblijven.

Natuurlijk doe je er alles aan om je partner toch de verbinding met je aan te laten gaan. Je houdt rekening met zijn humeur, je laat je steeds van je allerleukste kant zien en je begrip is eindeloos. Jij staat open voor die volledige verbinding, het wachten is nu alleen tot hij de stap ook durft te zetten.

Denk je…

Zo op het eerste gezicht lijk jij in deze dynamiek inderdaad degene die verbinding nastreeft terwijl je partner de boot afhoudt. Maar kijk je onder de oppervlakte dan zul je ontdekken dat er ook in jou een angst voor nabijheid leeft. Telkens weer kies je een partner die er niet kan zijn voor jou. Dit is jouw manier om de ware verbinding uit de weg te gaan.

Welk deel van jou zie jij weerspiegeld als je om je heen kijkt? Blijf je eindeloos in deze spiegel kijken, of durf je je om te draaien en je licht erover te laten schijnen?