Als je codependent gedrag vertoont heb je moeite om je met jezelf te verbinden. Vanuit deze verstoorde relatie met jezelf kijk je vervolgens naar de buitenwereld om te ervaren wie je bent.

De vraag die je jezelf stelt, is niet ‘Wie ben ik?’, maar ‘Wie ben ik in vergelijking met de rest?’ In plaats van het ervaren van je eigen, intrinsieke waarde, voel je je vaak minder dan een ander. Sterker nog: je kunt jezelf ervaren als totaal imperfect en minderwaardig aan anderen. Je ziet jezelf als het enige gebrekkige wezen in en wereld vol ‘normale’ en dus ‘betere’ mensen.

Je voelt je diep inferieur en durft vanuit dit gevoel van schaamte over jezelf je bijdrage niet te leveren. Niet in het klein, door bijvoorbeeld je mening te uiten of te zeggen waar je zin in hebt. En ook niet in het groot, door te gaan staan voor je waarden en je leven in te richten vanuit hart.

Je bent veel te bang dat anderen zien hoe erg het met je gesteld is om op deze manier gestalte te geven aan jezelf. Uit angst verberg je je ‘slechte kanten’ maar op die manier komt er nergens iets van terecht. Want hoe kun je creëren zonder fouten te maken?

Doordat je je imperfecties niet durft te delen – in je werk, in je vriendschappen, in je relatie, als ouder – deel je ook je talenten niet. Je houdt je angstig schuil en wacht op de moed om te veranderen. Alleen: het moment om uit je schulp te kruipen en de wereld te schenken wat je te bieden hebt is altijd nu!