Als je geconfronteerd wordt met je eigen verdriet dan kun je hier op verschillende manieren mee omgaan.

Je kunt kiezen om ervoor weg te lopen, om te vluchten in activiteiten of middelen. Je kunt ook het gevecht aangaan en je verdriet te vuur en te zwaard bestrijden.

Een ander manier van omgaan met je verdriet is ervoor openstaan, je ertoe wenden met liefdevolle nieuwsgierigheid en respectvol buigen voor dat deel van jou dat zoveel pijn kent.

De angst is vaak dat verdriet eindeloos is, dat het nooit meer zal ophouden en dat je tranen eeuwig zullen blijven stromen. Dus bouw je naarstig afstand in tussen jou en je verdriet. Je verbind je niet met je verdriet en uiteindelijk breekt juist dat je op.

Je verdriet raakt vervormd en toont zich in een andere gedaante.

Je kunt depressief worden, zwelgen in zelfmedelijden of een pantser dragen van stoerheid, ironie, bitterheid. Nu is het nog lastiger geworden om helend bij je verdriet aanwezig te zijn.

Alleen met jouw liefdevolle aandacht zal je verdriet uiteindelijk kunnen transformeren tot een diep gevoel van verbondenheid met jezelf, de ander en het leven.

Neem de tijd die nodig is voor dit proces. Er is geen trucje of foefje voor snel resultaat. Soms gaat het sneller dan je ooit had kunnen denken, soms ook duurt het vele malen langer dan je lief is.

Het gaat erom jezelf inclusief het tempo waarin je je pad bewandelt volledig te omarmen.