Voelen is helen

Als je geconfronteerd wordt met je eigen verdriet dan kun je hier op verschillende manieren mee omgaan. Je kunt kiezen om ervoor weg te lopen, om te vluchten in activiteiten of middelen. Je kunt ook het gevecht aangaan en je verdriet te vuur en te zwaard bestrijden.

Allebei manieren waarop je voorbij gaat aan de ware aard van de pijn in jou. Je keert het de rug toe, of je wil het weghebben… Er is nog manier van omgaan met je verdriet die veel minder wordt toegepast. Je hebt het vaak niet geleerd als kind en veel mensen in je omgeving ook niet.

Het is onbekend en onbekend maakt onbemind. Die ander manier van omgaan met je verdriet is ervoor openstaan, je ertoe wenden met liefdevolle nieuwsgierigheid en respectvol buigen voor dat deel van jou dat zoveel pijn kent.

Vaak roept alleen al de gedachte hieraan al ongemakkelijke gevoelens op, want verdriet, dat is toch uiteindelijk niet iets wat je wilt voelen? Oké, misschien voor even, om het eruit te gooien, maar na een flinke huilbui moet het dan ook wel over zijn hoor! En toch is dat niet hoe het werkt met verdriet. Verdriet verdient je oprechte aandacht en waardering.

Verdriet heeft alles te maken met verbondenheid. Je kunt verdriet ervaren omdat je deze verbondenheid hebt moeten missen als kind en dit oorspronkelijke verdriet kan in het heden worden aangeraakt telkens als je een gebrek aan verbinding ervaart, bijvoorbeeld in je liefdesrelatie, binnen je familiebanden, in je vriendschappen.

En in plaats van dit verdriet de nodige aandacht te geven, beschouw je het vaak als een ongenode gast. Je kent deze gast maar al te goed en hij bevalt je niet! Je gaat hem uit de weg, of je stuurt hem weg.

Je verdriet uit de weg gaan kan bijvoorbeeld door heel druk bezig te zijn met je werk, door afleiding te zoeken in sociaal contact, door jezelf te verdoven met alcohol, door je volledig te richten op de wensen of problemen van je partner. Alles wat je weghoudt van je gevoel, voldoet in dit geval.

Je verdriet wegsturen doe je met dingen als alleen maar liefde en licht visualiseren, je verdriet wegademen, alleen positieve gedachten toe te laten of standaard een glimlach tevoorschijn toveren. Alle technieken waarmee je je verdriet probeer te vervangen door iets ‘beters’ horen thuis in deze categorie.

De angst is vaak dat je verdriet eindeloos is, dat het nooit meer zal ophouden en dat je tranen eeuwig zullen blijven stromen. Dus bouw je naarstig afstand in tussen jou en je verdriet. Je verbind je niet met je verdriet en uiteindelijk breekt juist dat je op. Je verdriet raakt vervormd en toont zich in een andere gedaante.

Je kunt depressief worden, zwelgen in zelfmedelijden of een pantser dragen van stoerheid, ironie, bitterheid. Nu is het nog lastiger geworden om helend bij je verdriet aanwezig te zijn.

En dan is er nog een ding…

Verdriet staat niet op zichzelf, maar is onlosmakelijk verbonden met vreugde, samen vormen ze je bron van levensenergie. Je hebt het een én het ander nodig om je leven diepere betekenis te geven. Draai je de kraan van het verdriet dicht, dan zal ook je vreugde niet langer vrijelijk stromen. Tegelijkertijd geldt: hoe dieper je afdaalt in je verdriet hoe hoger ook de toppen van je vreugde zullen zijn.

Neem dus goed waar wat er gevoeld wil worden in jou. Je taak is niet om het weg te krijgen, het te veranderen of het te analyseren. Je taak is alleen maar om het te voelen.

• Voel je verdriet opkomen, heet het dan welkom. Zeg in jezelf: ‘Welkom verdriet, wat wil je me vertellen?’ Luister naar het antwoord dat spontaan in je opwelt en vertrouw erop dat dit antwoord klopt.
• Neem dan waar op welke plek in je lijf het verdriet zich aandient. Is het een brandende pijn in je hart, een koude klomp in je maag, een duistere draaikolk in je buik? Wees er met je liefdevolle aandacht bij, zonder deze sensatie te willen veranderen.
• Blijf ademen en laat ontstaan wat wil ontstaan. Misschien is dat veel, misschien juist weinig, misschien ook komt er helemaal niets. Het is allemaal oké, je hoeft niets op te lossen hierin.

Na een tijdje weet je dat het genoeg is en ook op dat weten mag je vertrouwen. Bedank het verdriet dat het zich heeft laten zien. Dit gevoel is in contact getreden met jou en door ernaar te luisteren, heb je de band met jezelf geëerd.

Ook tijdens mijn trajecten besteed ik veel aandacht aan dit voelend aanwezig zijn bij jezelf. Alleen met jouw liefdevolle aandacht zal je verdriet uiteindelijk kunnen transformeren tot een diep gevoel van verbondenheid met jezelf, de ander en het leven.

Neem de tijd die nodig is voor dit proces. Er is geen trucje of foefje voor snel resultaat. Soms gaat het sneller dan je ooit had kunnen denken, soms ook duurt het vele malen langer dan je lief is. Het gaat erom jezelf inclusief het tempo waarin je je pad bewandelt volledig te omarmen.