Je Innerlijke Ouders nemen de emoties van je Innerlijke Kind serieus, hebben er alle aandacht voor, zijn er liefdevol en geduldig bij aanwezig voor zo lang dat nodig is. Vanuit de Liefdevolle Moeder ben je in jezelf bij je emotie aanwezig en vanuit de Liefdevolle Vader doe je in de buitenwereld iets constructiefs met deze emotie.

Wat daar ook bij hoort is liefdevol spreken met dit Innerlijke Kind. Zou je tegen een oprecht bang of verdrietig kind zeggen: ‘Ach stel je niet zo aan!’ of ‘Doe niet zo kinderachtig!’?  Zou je zeggen: ‘Hou nou eens op zeg, dit slaat nergens op, ga je schamen!’

Zou je zeggen: ‘Het is ook altijd hetzelfde met jou, ik kan niet van je op aan, je bent lastig en je stoort me. Ik zou willen dat je niet bestond!’

Dit wat je eigen Innerlijke Kind vaak te horen krijgt, maar wat je waarschijnlijk nooit tegen een echt kind zou zeggen. De crux is: behandel jouw Innerlijke Kind in woord en daad zoals je ook een echt kind zou behandelen.