Jullie zijn uit elkaar en hoe moeilijk het ook is geweest, de laatste tijd gaat het beter met je. Je voelt hoe het loskomen uit de destructieve dynamiek tussen jou en je ex je meer energie geeft, meer ruimte voor zelfliefde en zelfzorg.

De woede, het verdriet en de onmacht die je in eerste instantie voelde, zijn weggeëbd en steeds vaker komt het verlangen in je op om toch weer eens contact op te nemen. Gewoon, vanuit liefdevolle vriendelijkheid, om te zien hoe het met hem gaat.

Wat is nu wijsheid? Is het een goed idee om contact op te nemen, of maak je het jezelf er alleen maar moeilijk mee?

Uiteraard is er een kans dat je het jezelf lastig gaat maken door weer contact op te nemen, de vraag daarbij is: ben je bereid alle consequenties van je keuze te dragen?

Als je dat werkelijk wilt, mag je bewust kiezen voor contact, misschien ook als manier tot verdere heling. De mogelijke consequentie hiervan is dan dat je je op een gegeven moment toch verliest in de dynamiek van aantrekken en afstoten en dat het een tijdje kan duren voordat je hier weer uit weet te stappen.

Probeer dan de extra valkuil van het zelfverwijt te vermijden. Het is maar al te gemakkelijk om te luisteren naar je Innerlijke Criticus, die je om de oren slaat met dingen als: ‘hoe heb je nou alwéér zo stom kunnen zijn’, ‘dat had je toch moeten weten’ en ‘zie je nou wel, je bent geen stap verder gekomen’.

Soms is het nuttig om nog eens hetzelfde rondje te lopen met iemand: vaak brengt het – naast de negatieve consequenties – ook weer meer aan het licht, waardoor je sneller uit te cyclus stapt en de getriggerde kindpijn verder leert doorvoelen en dragen.

Besluit je inderdaad voor het aangaan van het contact, doe dan nog één laatste check bij jezelf: Wat is het meest liefdevolle dat je op dit moment voor jezelf kunt doen?

Het contact aangaan met alle uitdagingen die dat met zich meebrengt, of toch uit contact blijven en de triggers die dat weer oplevert in jezelf aangaan?

Waarin zit jouw groei en heling op dit moment? Het besluit is aan jou!