Voor het traject was ik behoorlijk vast gelopen in mijn leven, als ik nu terug denk, besef ik mij hoe diep ik eigenlijk zat. Ik woonde vanaf mijn 16e levensjaar al alleen, eigenlijk mijn hele leven op mijzelf aangewezen geweest. En hierdoor bepaald gedrag aangeleerd dat op dat moment voor mij diende, maar op mijn 40e al lang niet meer.
Het heeft mij uiteindelijk gebracht tot waar ik ben gekomen, maar nu werd ik er (misschien al wel 25 jaar) vooral diep ongelukkig van. Ik zat constant vast in relaties gebaseerd op trauma binding. Dit was voor mij ‘natuurlijk’ en ik was mij echt niet bewust van dat dit het geval was. Ik wist niet beter dan dat ik gefixeerd was op wat de mensen buiten mij van mij wilde en hier leefde ik naar (pleasegedrag). Ook zat ik in standaard in de overleefmodus en leefde ik op de automatische piloot en op het intunen op anderen.
Ik leefde altijd samen met mannen die of mij nodig hadden zodat ik voor hen kon zorgen (de een had grote schulden, de ander was narcistisch, en de volgende had weer andere grote problemen), of mannen die vonden dat zij voor mij moesten zorgen en tussendoor mannen die het alleen tijdelijk erg leuk vonden met mij. Echte liefde en warmte ken ik niet.
En als ik niet in een relatie zat, was ik constant aan het daten. Ik werd steeds meer moe, en ongelukkig, raakte steeds meer ‘op’.
Ogenschijnlijk had ik alles voor elkaar, goede baan, leuk huis, rijk sociaal leven. Ik zag er sterk uit aan de buitenkant (wat ik zelf niet door had), was goed verzorgd aan de buitenkant (te verzorgd! Liep altijd op hoge hakken en in de make up) allemaal schijn veiligheid en schijn houvast. Maar van binnen was ik ontzettend onzeker, bang, ongelukkig. Ik woonde bijna 3 jaar ‘samen’ (we hadden in de praktijk geen gezamenlijk leven, maar ik zat wel aan hem vast) met een man waar ik bijna 5 jaar een ‘relatie’ mee had, die mij ook schijnveiligheid bood, maar vanuit zijn kindpijn van het zorgen voor mij zijn missie had gemaakt.
Ik zag zijn pijn en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen hem ‘weg te sturen’. Dat vond ik zielig voor hem. En zijn energie en zijn wil overrulede die van mij. Ik raakte steeds meer verstrikt buiten mijzelf en wist echt niet meer wie ik was, wat mijn waarden zijn, waar ik gelukkig van werd. In de praktijk had ik een dubbelleven met een man die mij niet los wilde laten, dit was zeer hardnekkig. En voor mij des te moeilijker om uit deze situatie te komen.
Ik zocht mijn ‘plezier’ in tijdelijke genot zoals 2 a 3 glazen wijn op een avond, deed ik dat niet, dan ‘moest’ ik online shoppen, en anders ging ik wel op stap of op Tinder op zoek naar bevestiging omdat ik thuis diep ongelukkig was. Ik werkte constant over, en ook dat was voor mijzelf nooit genoeg.
Ik voelde mij constant schuldig, niet goed genoeg en op alle vlakken tekort schieten. Constant gejaagd, ontevreden, onzeker, angstig. Ik kwam bij Fiona volgens mij ook regelmatig als een ‘hijgend hert’ binnen en ook nog ‘angstig in de koplampen kijkend’, constant ‘aan’ en alert. Ook mijn lichaam ging steeds meer opspelen, ik had ontzettend veel gewrichtspijn, ik wist dat mijn lichaam ook vertelde dat het zo niet langer kon.
Op een avond googelde ik op narcisme en via deze zoekterm kwam ik bij de term codependentie. Ik schrok me rot van het feit hoeveel ik hierin herkende, ik tikte alle kenmerken af. Ik ben zelf niet voor ‘labels’ plakken of ‘verschuilen’ achter een diagnose, ik heb mij nooit een slachtoffer gevoeld, maar wist simpelweg, misschien al mijn hele leven, van kinds af aan, wel dat er iets ‘mis’ was, en dat ik ‘anders’ was, maar toen op mij 40e er achter komen dat het iets is wat ‘gewoon bestaat’ en waar heel veel mensen mee kampen. Dat was echt ongelooflijk!
Zoveel verschillende therapieën, en methodes m.b.t. persoonlijke ontwikkeling ik had geprobeerd en niks hielp, ik begon langzaam te denken dat ik gek was of dat ik nu maar moest accepteren dat ik zo ben. Ik kon perfect verwoorden en analyseren wat er aan de hand was, met anderen en met mij, maar wat het nu daadwerkelijk was en wat ik eraan kon doen daar kwam ik maar niet achter.
Via internet kwam ik bij Fiona terecht. Al mijn geld ging op aan vaste lasten en als ik eerlijk was ook aan mijn ‘verslavingen’ die ik eerst niet als verslavingen zag, want iedereen drinkt regelmatig een wijntje of shopt. Al met al ging er best veel geld aan kleding, schoenen, uit eten en uitgaan op. Ik was mijzelf en mijn leven zo ontzettend zat, ik was simpelweg diep ongelukkig en zat volledig vast, dat ik na een kennismaking en intake met Fiona besloot om het volledige traject te gaan doen.
Dan maar minder ‘pleziertjes’. Ik zag het als een investering in mijzelf en vertel nu iedereen dat het misschien voor veel mensen (dat was het ook voor mij) ‘duur’ lijkt, maar als het 10 x zo veel geld had gekost, was het het alsnog dubbel en dwars waard geweest! Als ik nu terugkijk naar de stappen die ik met Fiona heb gezet in een zeer korte tijd (in 10 gesprekken en binnen een jaar). En alle veranderingen die hiermee gepaard zijn gegaan. Dat is ongelooflijk en ALLES waard!
Mijn leven is nooit meer hetzelfde geworden na het traject met Fiona.
Tuurlijk gaan we in de intake terug in de tijd, naar je jeugd, vanaf je geboorte, om te begrijpen waar mijn gedrag vandaan kwam. De intake heeft mij overtuigd van het grote talent van Fiona, de samenvatting en hoe ze ‘mijn doel’ heeft omschreven in het door haar zeer uitgebreid geschreven plan van aanpak, was spot on! Zij had mij echt gehoord en zag waar de angel zat!
En wat vooral heel erg goed bij mij werkte is dat Fiona mij de kracht heeft laten voelen die ik in mijzelf heb. En mij zelf keuzes heeft laten durven maken. Op mijzelf te vertrouwen. Ik had ook de keuze om zaken niet te doen of aan te gaan, dit gaf ze heel duidelijk aan, maar dan had ik nu nog in dezelfde situatie gezeten. En dat wilde ik absoluut niet.
Ik drink bijna helemaal geen alcohol meer, ga nog steeds dansen en op stap, ik heb veel meer en echter plezier en ben fitter, gelukkiger, sterker en scherper dan ooit. Ik verdoof mijzelf niet meer. Ik durf op mijzelf te bouwen.
Inmiddels heb ik mijn eigen huis, geef ik mijn grenzen aan zonder schuldgevoel en met respect voor de ander. Mag de ander ook boos worden op mij en voelt dat voor mij niet meer alsof ik een misdaad heb begaan, of als iets heel ergs. Ik voel als ik ga daten of een nieuwe relatie aanga of het mij biedt wat ik nodig heb, als dit niet het geval is, kan ik ook tijdig afscheid nemen. Bij een date vroeg ik me altijd af, vind hij mij leuk genoeg? Ben ik mooi, interessant, grappig genoeg? Hoe zou hij zich voelen? Op zoek naar wat ik voor hem kan betekenen? Nu vraag ik me af hoe IK het vind, hoe voel ik me in zijn aanwezigheid, en vinden we elkaar op belangrijke punten.
Even opgesomd wat er allemaal veranderd is:
- Eigen huis
- Omgaan met emoties
- Maak keuzes voor de lange termijn, ipv quick fixes, geen verslavend gedrag meer (werk, shoppen, daten, wijn enz)
- De relatie met mijzelf
- Ik geef mijzelf niet meer weg om een ander te pleasen
- Ik spreek mij authentiek uit
- Ik loop regelmatig op sneakers 😉
- Ik kan ontspannen en heb meer rust
- Ik kan echt contact aangaan
- Alleen op vakantie gegaan, alcohol en man – vrij en ik heb de beste vakantie ooit gehad, geen moment eenzaam gevoeld of verveeld.
- Ik voel aan wanneer een relatie ongezond is of het mij op dat moment niet iets van toegevoegde waarde biedt
- Ik kan liefde gaan ontdekken
- Ik maak zelf keuzes en kijk naar mijn behoeften, in plaats van dat ik aanvoel en intune op wat de ander nodig heeft en dit hierop baseer.
- Ik kan makkelijk ‘nee’ zeggen, grenzen aangeven, verantwoordelijkheden bij de ander laten en heb hier geen moeite meer mee
Ik heb mijn leven weer in eigen handen, ben in contact met mijzelf en heb de tools en het vertrouwen om hiermee in contact te blijven.
Het traject is praktisch, spiegelend, confronterend, verhelderend. Het was niet makkelijk en op sommige momenten ook heel erg eng en spannend als ik weer een volgende stap ‘moest’ of wilde zetten om verder te komen en los te komen van ongezond, oud aangeleerd gedrag. Maar als ik nu terug kijk, ik ben inmiddels een jaar verder, zal ik nooit meer vervallen in het oude gedrag. Dat kan simpelweg niet meer. Als ik een keer ‘uitglij’ dan voel ik zo duidelijk weer dat dit het niet meer is.
Tuurlijk zijn er soms triggers, je bent immers nooit ‘af’ of ‘perfect’, het leven blijf leren en ontwikkelen en je neemt je verleden met je mee, dat maakt het ook zo mooi. Mijn verleden bepaalt niet meer mijn handelen in het nu.
Daarom sluit ik nog wel eens aan bij de challenge (dit is levenslang kosteloos!) van Fiona of boek ik een los consult met haar.
Ik zou een traject met Fiona zeker aanraden, het lijkt (en is) een investering, maar als je bemerkt wat je ervoor terugkrijgt…… dat is onbetaalbaar! Voorwaarde is wel dat je bereid bent om echt aan de slag te gaan. Je gaat een hele mooie reis met jezelf tegemoet!
Ik vond je heel goed bij mij passen door je nuchterheid, humor, ik heb ook heel erg met je gelachen, voor mij werkt dat heel erg goed en daarnaast ben je ook confronterend eerlijk, en dat heb ik ook heel erg nodig. Je gaf mij echt de keuze en duidelijke scenario’s, waardoor ik voelde dat het aan mij was om de angst te overwinnen en jij was mijn back up!
Dat er iets wezenlijks in mij is veranderd, waardoor mij leven weer van mij is geworden en ik zelfliefde heb terug gekregen, dat is het mooist cadeau aan mijzelf wat ik had kunnen geven. Voorwaarde is wel dat je bereid bent echt aan de slag te gaan en zaken aan te gaan. De enige weg eruit, is immers er doorheen 😉 Je angsten aankijken en het DOEN. Met Fiona als gids en back up in dit geweldige traject.
Het mooie aan haar manier van coachen vind ik dat ze je, via haar zelf als ‘instrument’, laat inzien en voelen waar je jezelf in de steek laat en wanneer je ongezond gedrag vertoont. Ze geeft jou de tools en handreikingen en stelt exact de juiste vragen om jou de weg te wijzen, maar laat bij jou waar je voor kiest. Ze laat bij jou wat je ermee wilt doen.
Monique, 42 jaar
