Bindingsangst en verlatingsangst zijn twee zijden van dezelfde medaille: ogenschijnlijk volkomen verschillend en toch onlosmakelijk met elkaar verbonden. Uit verlatingsangst zeg je ‘Ja’ tegen elk kruimeltje aandacht, omdat je niet alleen durft te zijn: dat roept bij jou namelijk een groot gevoel van eenzaamheid op. Uit bindingsangst zeg je ‘Nee’ tegen elke mogelijkheid tot verdieping, omdat je niet samen durft te zijn: dat roept bij jou namelijk een groot gevoel van verstikking op.
Je kent dat misschien wel, van die dagen dat je je alleen maar ellendig voelt, het lijkt wel of er geen einde aan komt. Het nare gevoel zeurt en zanikt op de achtergrond en legt een grauwsluier over alles waar je mee bezig bent. Lekker genieten van de dag lukt niet, maar een opluchtende huilbui zit er ook niet in. En zo modder je maar door…
Naast een Innerlijk Kind en een Innerlijke Volwassene huizen er in jou nog een hele hoop andere delen. Veel van deze patronen zijn erop gericht jou in het moment pijn en ongemak te besparen, wat de kosten daarvan op de lange termijn ook zijn. Het is hun manier om je Innerlijke Kind te beschermen, ze kennen geen andere weg daartoe en bedoelen het echt goed. Alleen zijn de uiteindelijke gevolgen voor jou en je Innerlijke Kind vaak zeer pijnlijk.
Jullie zijn uit elkaar en hoe moeilijk het ook is geweest, de laatste tijd gaat het beter met je.
Je voelt hoe het loskomen uit de destructieve dynamiek tussen jou en je ex je meer energie geeft, meer ruimte voor zelfliefde en zelfzorg. De woede, het verdriet en de onmacht die je in eerste instantie voelde, zijn weggeëbd en steeds vaker komt het verlangen in je op om toch weer eens contact op te nemen. Gewoon, vanuit liefdevolle vriendelijkheid, om te zien hoe het met hem gaat.
Van je partner hoor je steeds dingen als: “Aan jou heb ik ook helemaal niets!”, “Toch niet weer hè?”, of “Dat begrijp je verkeerd, jij snapt zoiets niet…”. Iedere keer weer voel je je bestraft en beschaamd, maar je kunt er de vinger niet opleggen. Vaak lijkt het ook een grapje, of je krijgt een steek onder water terwijl je partner heel vriendelijk naar je kijkt. Je analyseert zijn opmerkingen tot op het bot en komt keer op keer tot de conclusie dat het allemaal zo erg niet is. En toch blijft het aan je knagen…
Hoge pieken, diepe dalen. Dan weer heel close, dan weer afstandelijk. Op de intens mooie momenten samen volgen hevige emotionele uitbarstingen. Wat je voelt als jullie samen zijn, is met geen pen te beschrijven. De uren vliegen voorbij en jullie raken niet uitgepraat. Tot diep in de nacht gaan jullie op in elkaar en je voelt je volledig één. Maar na het intense samenzijn volgt onherroepelijk de afstand.
Wanneer is het tijd te vertrekken uit je relatie? Een ongemakkelijke, maar cruciale vraag, want er staat vaak veel op het spel: je innerlijke rust, je eigenwaarde, de verbinding met jezelf, je levensgeluk zelfs.
Je zag hem en voelde meteen: jullie hebben een zielsconnectie. En inderdaad is jullie band vanaf het begin diep en intens. Urenlange gesprekken, het gevoel thuis te komen, samensmelten en weten: dit is voor altijd, het zoeken is voorbij. Al die anderen waren slechts de weg om tot deze goddelijke en eeuwige verbintenis te komen. Je hebt de ware gevonden! En… dan maakt hij het uit. Hij is nog niet toe aan een relatie.
Soms zit je in een situatie waarin het lastig kiezen is: ga je voor jezelf of doe je wat het beste is voor je kind? Misschien zit je in een relatie waarbij er veel ruzie is tussen jou en je partner, maar wil je het gezin niet opbreken. Misschien wil jij liever niet terug naar je partner, maar denk je dat dit wel beter zou zijn voor jullie kinderen.
Je wilt graag vertrouwen op je intuïtie en een leven leiden dat in overeenstemming is met je ware zelf, maar regelmatig twijfel je: luister je wel echt naar je diepste stem of is het een kindpijn die tot je spreekt? Het kan soms knap lastig zijn de twee uit elkaar te houden en dat komt doordat ze allebei aanvoelen als Heel Erg Waar.
