Maak ruimte voor je innerlijke kind deze feestdagen

Er iets met de feestdagen… op het moment dat je voet over drempel van je ouderlijk huis zet, verander je weer in het kind dat je was. Dat bange kind, dat boze kind of dat verlaten en verdrietige kind.

Of misschien komen je ouders naar jou toe en bemerk je al voordat de deurbel klinkt het onheilspellende gevoel dat er iets niet klopt, dat er iets mis zal gaan, dat er iets mis is met jou. De feestdagen herenigen je als geen ander met je innerlijk kind en dat kan knap ongemakkelijk voelen.

Alleen thuis of in je eigen gezin gaat het tegenwoordig eigenlijk best goed; je wordt wel getriggerd, maar weet daar over het algemeen mee om te gaan. Je voelt dat je gegroeid bent, dat je emotioneel volwassener bent geworden. Er zijn minder verhalen in je hoofd, minder woede-uitbarstingen, minder drama. Je bent – terecht – heel trots op je vooruitgang en geniet van deze nieuwe jij. Maar hoe zal dat straks gaan aan de kersttafel?

Grote kans dat je weer in de oude en oh-zo-vertrouwde familiedynamiek gezogen wordt. Opeens word je weer die felle puber, dat volgzame meisje of die angstige kleuter. Ondanks al je vooruitgang, groei en voornemens om ditmaal bij jezelf te blijven, beland je in het gezelschap van je gezin van herkomst binnen no-time in je innerlijk kind gevoelens. En als het een beetje tegenzit, heb je dat zelf maar half door en is de schade al geleden voordat je weer het volwassen perspectief kiest.

Niet gek als je bedenkt dat juist deze mensen – over het algemeen zonder dit zo bewust te willen – je innerlijke kind hebben genegeerd, verwaarloosd of belachelijk gemaakt. Het is van hen dat je hebt geleerd je gevoelens niet serieus te nemen, op je tanden te bijten en door te gaan als je pijn voelde, alsof alleen al het hebben van een emotie fout en dus beschamend was.

Met een beetje pech ben jij daarbij ook nog de enige die veranderd is, die aan haar persoonlijke groei heeft gewerkt, dus triggers te over. De oude familiedynamiek staat nog steeds en wil jou weer op je plek hebben. En zo zie je jezelf oud gedrag vertonen, alsof een onzichtbare hand je stuurt… 

Het klopt dat het een extra uitdaging is om binnen deze setting ook voor jezelf en je innerlijke kind te blijven zorgen, maar het kan wel. Het gaat erom ook in deze situatie, ondanks de heftige triggers, voor jezelf de ruimte te creëren om je reactie bewust te bepalen.

Nog meer dan anders wordt van je gevraagd niet vanuit je impuls te handelen, maar eerst vanuit je volwassen zelf aandacht te besteden aan je kindgevoelens, zodat je vervolgens ook vanuit je volwassen zelf op de ander kan reageren.

Serieus nemen wat je waarneemt

Als je innerlijke kind van zich laat horen met angst, verdriet, woede, schaamte of schuld, druk dit gevoel dan niet weg. Je wil je emoties niet op andere uitleven, maar je wil ze wel zelf beleven.

Misschien betekent dit dat je je even fysiek terugtrekt: op de WC, in de keuken, waar het maar kan, om dichterbij jezelf te komen. Nadat je de emotie in jezelf hebt doorvoeld, kun je terugkeren in het contact met anderen.

Zorgen voor jezelf

De feestdagen zijn een tijd van uitreiken, maar in hoeverre reik je uit naar jezelf? Misschien wil je voor het diner nog even lekker in bad en betekent dit een wat eenvoudiger dessert voor je gasten.

Of je kiest voor minder originele cadeaus, wat je zeeën van tijd en bergen met stress scheelt. Wat je ook doet voor jezelf: geniet van wat het je brengt.

Je grenzen aangeven

Het liefst geef je je grens in het moment aan, maar soms lukt dat niet. Vraag om bedenktijd als je om een gunst wordt gevraagd, heb je iets toegezegd wat je eigenlijk niet wilt doen, kom dan terug op je besluit, adresseer een nare opmerking alsnog nadat je je gedachten en gevoelens op een rij hebt gezet.

Vergelijk het eens met een kudde koeien. Met een hek houdt de boer die binnen de grenzen, maar ontsnapt er een koe, dan gaat de boer daar wel degelijk achteraan. Hij denkt niet: ‘Och laat die voortaan maar over het erf lopen, die is nu toch al de wei uit.’

Zie jouw grenzen ook zo; liefst worden de niet overschreden, maar gebeurt het toch dan neem je maatregelen (en het is misschien ook grappig om je familieleden als koeien te zien, ik laat dit verder aan jou over).

Als je jezelf en je innerlijke kind op deze manier serieus neemt, zul je merken dat er een bepaalde lichtheid in jou en het contact met je familie kan ontstaan

Van controle naar overgave

Doordat je weet dat je op jezelf kunt vertrouwen hoef je niet meer de controle over anderen of de situatie uit te oefenen. Je laat de dingen veel meer lopen zoals ze lopen en dat geeft rust.

Van wrok naar vergeving

Je voelt je woede, die zo lucht krijgt en niet stolt tot wrok. Misschien kun je in jezelf soms zelfs een beetje lachen om het disfunctionele gedrag dat je naar je toe geslingerd kan krijgen…

Van perfectionisme naar het omarmen van je perfecte imperfectie

Jouw voornaamste doel is goed zorgen voor je innerlijke kind, dus als dat betekent dat de kersttafel minder perfect is, dan is dat maar zo. Je innerlijke kind voelt zich veilig in jouw armen en hoeft dit daardoor niet meer te zoeken in de strategie van perfectionisme.

Van binding naar ware intimiteit

En misschien dat er vanuit jouw meer ontspannen manier van bij jezelf zijn zelfs een opening ontstaat tot een diepere verbinding met je familie. Je weet het maar nooit… en is dit toch niet het geval, dan ben je in ieder geval in dieper contact met jezelf getreden.